Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Τα έχουμε όλα!...εντάξει;!

Ντρέπομαι, θλίβομαι και συνθλίβομαι σαν άνθρωπος που μονίμως γκρινιάζω, που όλο κάτι μου λείπει, που όλο λέω θα κάνω το ένα, θα κάνω το άλλο και είμαι συνεχώς αναβλητική, λες και ξέρω τι μου ξημερώνει!

Στεναχωριέμαι που παρακολουθώ τους ανθρώπους γύρω μου και βλέπω δύο κόσμους...εκείνον που υποφέρει, που δεν έχει να φάει, να ντυθεί και να επιβιώσει και εκείνον που είναι στην κοσμάρα του, δεν τον έχει αγγίξει η κρίση και κάνει ότι δεν βλέπει!
Εκείνον που είναι σαν όλους μας! Και το τονίζω! Σαν τον κάθε έναν από εμάς και αναγκάζεται να ζητιανέψει και εκείνον που είναι ακόμα βολεμένος και γκρινιάζει και από πάνω!

Πόσοι υποφέρουν αξιοπρεπώς γύρω μας...
Πόσοι έχουν πτυχία, μεταπτυχιακά και βάλε και αρκούνται σε ότι να ΄ναι δουλειές, αναγκαζόμενοι να αισθάνονται πως οι εργοδότες κάνουν και ελεημοσύνη που τους δέχονται στην εταιρία τους...

Πως μας κατάντησαν έτσι;!
Θέλω να ουρλιάξω!

Άνθρωποι που δεν αξίζουν τίποτα, να κατέχουν θέσεις ευθύνης γιατί ακόμα ισχύουν τα κονέ...
Άνθρωποι που έχουν κοπιάσει, να μην βρίσκουν δουλειά..
Γονείς που μένουν άνεργοι και οι δύο...
Άνθρωποι που δικαίως έχουν μια θέση και είναι μάλιστα καλή, να ντρέπονται να πουν πως έχουν δουλειά γιατί στον κύκλο τους είναι όλοι άνεργοι...
Κόσμος να τσακώνεται και να τρώγεται γιατί ο ένας έχει και ο άλλος δεν έχει δουλειά, λες και φταίνε οι ίδιοι...
Χθες είδα μια γυναίκα να πουλάει με αξιοπρεπέστατο τρόπο κάτι με ένα ευρώ...έβλεπες την αγωνία στα μάτια της για αυτό το ευρώ..ήταν Ελληνίδα...έμοιαζε στην μάνα μου....ποιος ξέρει τι την ανάγκασε να φτάσει εκεί;.... Ελπίζω να μην αναγκαστεί....
Ο κόσμος που υποφέρει, ελπίζω να μην αναγκαστεί να κάνει κινήσεις επικίνδυνες για τους ίδιους και τους άλλους...!

Μα, δεν βλέπει κανείς μας, τι συμβαίνει εκεί έξω;;;;
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια....!
Πρέπει, πρέπει, πρέπει να αλληλοβοηθηθούμε!

Πρέπει ότι έχουμε να το μοιραστούμε!
Χρήματα, ιδέες, ρούχα, δουλειά...όλα είναι σημαντικά!

Βλέπω την αγωνία, στην Κατερίνα για το σε ποιο κόσμο ζούμε.
Αφουγκράζομαι τις αγωνίες της Αριστέας για το τι πρέπει και τι τελικά κάνουμε όλοι μας για αυτά που περνάμε.

Δεν μπορώ να βλέπω άλλο γύρω μου, την καταστροφή!
Θέλω να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτό...αλλά όπως πολύ σωστά λέει και η Αριστέα, χωρίς κόπο και προσπάθεια, τα θέλω δεν μας πάνε πουθενά...

Αλήθεια, πόσα θέλω ικανά να μετατραπούν σε πράξεις, υπάρχουν;
Είναι αργά για να ξυπνήσουμε ή ακόμα προλαβαίνουμε;...

Και σκέφτομαι, πως εγώ έχω την δουλειά μου, με μειωμένο μισθό βέβαια αλλά την έχω, έχω αγάπη, έχω ασφάλεια, έχω υγεία...και ακόμη γκρινιάζω και όλο κάτι μου λείπει και τελικά, τίποτα ουσιαστικό δεν κάνω για τους γύρω μου....και ντρέπομαι...!

Κ.

https://evsum.com/p/13097


16 σχόλια:

  1. Δεν ξέρουμε τι θελουμε και τι μας λείπει .... δεν έχουμε ούτε καν τη δύναμη να βοηθήσουμε τον διπλανό μας. Μακάρι να μην μιλούσαμε ποτε και να κάναμε μονο πράξεις.
    Κι εγω τα εχω ολα ... τα βασικά και σημαντικά. Οικογένεια, αγάπη, υγεία και ασφάλεια και πάλι δεν μου φτάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πως γίναμε έτσι κλειστοί και αδιάφοροι στον πόνο του άλλου;..
      Στον άλλο, γενικότερα...;
      Μας έχουν κάνει να αποστασιοποιηθούμε ο ένας από τον άλλο και να μην ξέρουμε ούτε οι ίδιοι τι θέλουμε...
      Ελπίζω σε πιο ουσιαστικό μέλλον, ένα μέλλον με αλληλεγγύη!
      Καλό Βράδυ Στέλλα μου!

      Διαγραφή
  2. Κατερινάκι μου γλυκό! Και μόνο η αγωνία που καταθέτεις δείχνει τι άνθρωπος είσαι! Σημασία έχει να ξυπνήσουμε από το λήθαργό μας! Δεν μάθαμε να λειτουργούμε ως ομάδες ! Αφού λοιπόν μάθαμε να είμαστε μονάδες ας φροντίσουμε τη μονάδα μας ξεκινώντας να βελτιωνόμαστε εμείς ως άνθρωποι!
    Ας σκεφτόμαστε κάθε μέρα πόσο τυχεροί κι ευλογημένοι είμαστε και μόνο ότι ζούμε ή έχουμε τους δικούς μας, είμαστε αρτιμελείς και μπορούμε να εργαζόμαστε για να ζήσουμε. Και μόνο η ευγνωμοσύνη μας είναι μια καλή αρχή!
    Κι εγώ ζω εδώ και μήνες με μειωμένο μισθό, τα βγάζω με δυσκολία πέρα και συνήθως τις τελευταίες μέρες του μήνα κάνω υπομονή μέχρι να πληρωθώ, δεν εργάζομαι πάνω σε αυτό που σπούδασα και αν καθίσω κι αναφέρω αυτά που βιώνω ως προβλήματα θα ξημερωνόμουν! Αλλά αμέσως αυτοχαστουκίζομαι! Έχω τα δύο μου πόδια- έχω τα χέρια μου....και με αυτά κάνω το σταυρό μου: Δόξα τω θεώ! Όλα τα άλλα γίνονται!

    Φιλιά κορίτσι!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Αριστέα μου!
      Έτσι όπως τα λες είναι...είμαστε σώοι και από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε!
      Πρέπει πρώτα πρώτα να φροντίσουμε τα του οίκου μας και έπειτα να εάν και εφόσον το καταλάβουμε να οργανωθούμε σωστά και λογικά για το κοινό μας συμφέρον!
      Καλημέρα κοριτσάκι μου!

      Διαγραφή
    2. Αχ Κατερινάκι μου τώρα είδα αυτή την ανάρτηση.. Με συγκίνησες με την αναφορά σου, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Συμφωνώ απόλυτα με την Αριστέα στο παραπάνω σχόλιο!
      Ευγνωμοσύνη αλλά να παλεύουμε πάντα για το καλύτερο με ανθρωπιά και σεβασμό!
      Να μοιραζόμαστε!.. Αυτό ξαναπες το!!

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα Κατερίνα μου!
      Να μοιραζόμαστε και να αλληλοβοηθούμαστε!
      Κάτι θα καταφέρουμε στο τέλος, δεν μπορεί...!

      Να είσαι καλά!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Aν δεν νοιαζόσουν δεν θα κατέθετες όσα έγραψες παραπάνω.
    Φυσικά και νοιάζεσαι κι επειδή είσαι ευαίσθητη "απαιτείς" απ' τον εαυτό σου περισσότερα, αυτό είναι.
    Σε φιλώ και σου εύχομαι ένα καλό και δημιουργικό σαββατοκύριακο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τζίνα μου σε ευχαριστώ!
      Εύχομαι και ελπίζω για όλους μας, να μην μένουμε μόνο στα λόγια και τις αγωνίες και να κάνουμε και σημαντικές πράξεις, πράξεις που θα αλλάξουν αυτόν τον κόσμο!
      Καλό Σαββατοκύριακο!!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Κατερινάκι μου πιστεύω ότι όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότεροι νιώθουν το ίδιο οργισμένοι για την κατάσταση που ζούμε και ότι όλο και περισσότεροι κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη. Πιστεύω ότι πάντα υπήρχαν άνθρωποι ευαίσθητοι και άλλοι που εκμεταλλεύονταν τις δυσκολίες και πάντα θα υπάρχουν και οι 2 κατηγορίες ανθρώπων. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Από την άλλη δεν μπορούμε να αισθανόμαστε και συνεχώς τύψεις που κάποιοι άνθρωποι δεν είναι τόσο ευνοημένοι. Ας κάνει ο καθένας μας ότι θεωρεί καλύτερο για την ψυχή του......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου το έθεσες πάρα πολύ όμορφα!
      Μια πράξη ο καθένας, κάτι θα αποφέρει στο σύνολο, δεν μπορεί...!
      Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!!!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Και μόνο το γεγονός ότι ξεσπάς έτσι, δείχνει ότι όχι μόνο νοιάζεσαι και είσαι συνειδητοποιημένη αλλά έχεις μπει ήδη στη διαδικασία να σκέφτεσαι τι μπορείς να κάνεις εσύ ως Κατερίνα για να βελτιωθεί η κατάσταση...! Θα συμφωνήσω με την Αριστέα... Αφού δεν μάθαμε να λειτουργούμε σαν σύνολο, ας προσέξει καθένας, έστω, τον εαυτό του... Κι αν όλοι βελτιωθούμε, θα βελτιωθεί και η ποιότητα του συνόλου στο οποίο ανήκουμε! Τι να πω ελπίζω να μην είναι τόσο θεωρητικά αυτά όσο ακούγονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι Μαρία μου να κάνουμε έστω και μια μικρή πράξη όλοι μας, προς το καλύτερο ουτως ώστε να επηρεαστεί το σύνολο..!
      Μακάρι να μην ξεχνιόμαστε μέσα στον εαυτούλη μας...!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. Ναι, καλή μου Κατερίνα!
    Πρέπει να βγούμε επιτέλους απ'τα τείχη της ατομικότητάς μας! Ας αγαπήσουμε επιτέλους!! Να δούμε τον ήλιο όλοι μαζί να ανατέλλει. Να μοιραζόμαστε, να χαμογελάμε και να κλαίμε μαζί. Να ονειρευόμαστε!

    υγ: Χρόνια πολλά, Χριστός ανέστη!!! Συγγνώμη που είχα τόσο πολύ καιρό να σ'επισκεφτώ! Μόλις βρήκα λίγο χρόνο. Είμαι ελεύθερος ταξιδιών για 2 μέρες κ είπα να σερφάρω στις αγαπημένες γωνίτσες του διαδικτύου. Εύχομαι να'σαι πάντα καλά, καλή μου. Καλή συνέχεια σ'ό,τι καλό κάνεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ μου καλέ, πόσο δίκιο έχεις!
      Να μοιραζόμαστε...ξεχασμένη κουβέντα..εύχομαι και ελπίζω να αλλάξουμε προς το καλύτερο γιατί τελικά η κρίση όχι μόνο δεν μας βοήθησε να έρθουμε πιο κοντά αλλά μας απομάκρυνε ακόμη περισσότερο..!

      Να είσαι καλά, μην ανησυχείς καθόλου...και εγώ σε διαβάζω σιωπηλά πολλές φορές..
      Καλή σερφοβόλτα!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  7. αχ Κατερινα μου,αυτες τις σκεψεις κανω κι εγω...και σε συζητησεις που κανω υπαρχουν αυτοι οι ''βολεμενοι''που δεν καταλαβαινουν τι περναει ο αλλος...αλλα δυστυχως δεν ξερει κανεις ποτε η κριση θα ερθει και στο δικο του σπιτι!!Δυστυχως εχουμε απομακρυνθει ο ενας απο τον αλλον,πρεπει να υπαρχει αλληλεγγυη!!φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως τα λες, Αλεξάνδρα μου, κανείς ποτέ δεν ξέρει πότε η κρίση θα μπει στο δικό του σπίτι αλλά φαίνεται να μην συνειδητοποιούν πως όλοι μας είμαστε εν δυνάμει άνεργοι...
      Τι να πω..ελπίζω σε καλύτερες μέρες!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή

Θα χαρώ να διαβάσω τη δική σας Άποψη!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες