Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Φροντίστε την Ψυχή σας...

Η ψυχή μας είναι το σημαντικότερο "πράγμα" που έχουμε.
Είμαστε εμείς.
Είναι η ουσία μας και ότι έχουμε μέσα μας.
Αυτό είμαστε.

Όπως σωστά πόσταρε πρόσφατα ο γλυκύτατος φίλος Σεβάχ:
"You don't have a soul. You are a soul. You have a body."
C.S.Lewis

Και όταν ακόμη θα έχουμε φύγει και δεν θα βλέπουν πλέον η δικοί μας την ύπαρξη μας, εκείνη θα είναι εκεί...
Η ψυχή μας θα υπάρχει και θα βρει τον δρόμο της, καλό, κακό...;

Δεν τελειώνουμε επειδή το σώμα ασθενεί και φεύγει...

Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να φροντίζουμε πάνω απ όλα είναι η ψυχή μας.
Αυτή θα μείνει. Αυτή θα ταξιδέψει.
Δεν μένει κάτι άλλο και δεν παίρνουμε και τίποτα άλλο μαζί. Έτσι είναι.

Φροντίστε την ψυχή σας γιατί όταν θα βλέπουμε τον κόσμο από ψηλά θα ευχόμαστε να το είχαμε κάνει.

http://imgfave.com/view/3881193


Βοηθήστε χωρίς να περιμένετε αντάλλαγμα. Δεν είναι δα και κάτι το τόσο τρομερό!
Κάντε μια χάρη.
Προσευχηθείτε για κάποιον και ας μην τον ξέρετε.
Προσευχηθείτε για εσάς.
Κλάψτε και μετανιώστε.
Είμαστε άνθρωποι και το μόνο σίγουρο είναι πως κάνουμε και θα κάνουμε λάθη, όμως η ουσία δεν είναι εκεί. Είναι στο πως θα διαχειριστούμε τα λάθη μας και πως θα αντιμετωπίσουμε τους γύρω μας.
Αγαπήστε και προσφέρετε.

Μια επίσκεψη σήμερα στην γιαγιά μου στο κοιμητήριο, μια συνάντηση εκεί και ένα άσχημο μαντάτο αργότερα είναι η σημερινή μου έμπνευση.
Εύχομαι όλοι μας να βρούμε τον δρόμο της φροντίδας της ψυχής μας, πριν να είναι αργά...
Κ.





LYRICS:
There's a storm outside, and the gap between crack and thunder
Crack and thunder, is closing in, is closing in
The rain floods gutters, and makes a great sound on the concrete
On a flat roof, there's a boy leaning against the wall of rain
Aerial held high, calling "come on thunder, come on thunder"

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul
Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul

It's a monsoon, and the rain lifts lids off cars
Spinning buses like toys, stripping them to chrome
Across the bay, the waves are turning into something else
Picking up fishing boats and spewing them on the shore

The boy is hit, lit up against the sky, like a sign, like a neon sign
And he crumples, drops into the gutter, legs twitching
The flood swells his clothes and delivers him on, delivers him on

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul
Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul

There's four new colors in the rainbow
An old man's taking polaroids
But all he captures is endless rain, endless rain
He says listen, takes my head and puts my ear to his
And I swear I can hear the sea

Somtimes, when I look in your eyes I can see your soul
(I can reach your soul)
(I can touch your soul)
Sometimes


Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

MoodBoard #17, Επιστροφή...

Επιστροφή...

Σαν να μην ήθελα και πολύ να γυρίσω αυτή την φορά...
Φέτος οι διακοπές χαρακτηρίστηκαν από ατέλειωτη ξεκούραση, πολύ θάλασσα και νέα τριχωτά μέλη στην οικογένεια!
Το χωριό απέκτησε του φύλακες του! Ήρα και Μόνικα καλωσήρθατε! Go girls!

Και σαν απολαμβάνω την τελευταία εβδομάδα διακοπών από το γνώριμο περιβάλλον της Αθήνας, αισθάνομαι πως φέτος δεν είπα αυτό το "άντε να γυρίσω, αρκετά ξεκουράστηκα". Παρόλο που φέτος η ξεκούραση ήταν πραγματική και δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο, κάτι με κρατά και δεν με αφήνει να θέλω να επανέλθω στην πραγματικότητα.
Η γνωστή σε μένα "αίσθηση" του Σεπτεμβρίου τα τελευταία χρόνια, έχει έρθει και φέτος, λίγο πιο έντονη. Σαν κάτι να μου χτυπά τα εσωτερικά μου κουδουνάκια.
Δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ;
Όταν ακόμη σπούδαζα, κάθε Σεπτέμβρη αγωνιούσα να επιστρέψω στο διάβασμα και την προετοιμασία για τις εξετάσεις. Θα μου πεις, τρελή είσαι;
Όχι βέβαια, απλά ήξερα πως αυτό που κάνω θα με οδηγήσει κάπου. Είναι το μέλλον μου και μέσα από την επιτυχία μου στις σπουδές θα γίνω κάτι, θα καταφέρω πράγματα, θα εξελιχθώ και θα μεγαλώσω.
Η αίσθηση, λοιπόν, αυτή επανέρχεται σε εμένα κάθε χρόνο την ίδια χρονική στιγμή σαν να μου λέει: Ήρθε η ώρα για κάτι καινούριο. Ήρθε η ώρα να προσπαθήσεις για κάτι νέο, δυναμικό και μεγάλο στην ζωή σου.
Ξέρω πως όλα αυτά μπορεί να ακούγονται παράλογα, όμως μέσα μου, παρόλο που πλέον έχω την δουλειά μου, υπάρχει αυτή η ασταμάτητη αγωνία, αυτό το ανεξήγητο άγχος και εκείνη η έξαψη για να καταφέρω καινούρια, δημιουργικά, ενδιαφέρονται και διαφορετικά πράγματα!...

Οι διακοπές είναι απαραίτητες για τον άνθρωπο, προκειμένου να επιστρέψει γεμάτος ενέργεια στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Οφείλουμε στον εαυτό μας, έστω και λίγες ημέρες αποχής από οτιδήποτε θυμίζει την γνωστή μας καθημερινότητα. Για αυτό και εγώ απομακρύνθηκα  και από εδώ, αναγκαστικά μεν λόγω μη ύπαρξης σταθερού internet, λυτρωτικά δε για την ψυχική μου ηρεμία και ανανέωση μου.

Μέσα στην διάθεση μου για αλλαγή ήρθε και η ανάγκη μου για διάβασμα.
Διάβασμα γιατί έτσι μόνο ανοίγουν οι ορίζοντες και το μυαλό μας.
Για άλλο βέβαια πήγαινα και αλλού μου βγήκε αλλά κάθε εμπόδιο για καλό. Μου έχουν προτείνει ένα πολύ καλό βιβλίο το οποίο όμως δεν βρήκα πουθενά και θα πρέπει να το παραγγείλω, οπότε θα σας πω εντυπώσεις τότε που θα το διαβάσω.
Προς το παρόν, ψάχνοντας για κάτι άλλο να καλύψει το κενό, έπεσα πάνω στην "Υπόθεση Jacob".
Ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο το οποίο σου κρατά γερά το ενδιαφέρον και συνάμα σε πληροφορεί για διάφορα θέματα τα οποία είναι ενδιαφέρον να γνωρίζεις.
Δικαστικό Θρίλερ το ονομάζει και σχεδόν με έπεισε να το ψάξω για εισαγγελέας... :-) (τι άλλο θα σκεφτεί αυτό το μυαλό..;)





Και επειδή οι διακοπές σημαίνουν θάλασσα :-)







... πολλές φορές παράκουσα αυτή την εσωτερική φωνή τα τελευταία χρόνια.
Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξω αυτιά και μάτια;

Κ.






Η ιδέα του Weekly MoodBoard είναι της Lyriel από το BiScoto
και συμμετέχουν τα εξής ιστολόγια:


Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Η κάρτα στο Αγριμιώ και άλλες όμορφες εικόνες!

Και αφού προσπάθησα αρκετά , σας τ' ορκίζομαι, να κάνω και εγώ μια χειροτεχνία για να προσθέσω στην καρτούλα που θα στείλω στο Αγριμιώ, κατέληξα και επισήμως πως δεν είμαι εγώ για τέτοια πράγματα... Και όμως κάποτε ήμουν.. και ζωγράφιζα και έφτιαχνα πραγματάκια με τα χεράκια μου αλλά πλέον συμπεριφέρομαι σαν κουλό... Μας έφαγε η χρήση του υπολογιστή και ξεχάσαμε και πως να γράφουμε και πως να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας...
Πως θα γινόμουν εγώ νηπιαγωγός που το είχα και άχτι...;
Κατέληξα, λοιπόν, στο αποτέλεσμα που βλέπετε παρακάτω με την βοήθεια της τεχνολογίας (γιατί πιστέψτε με και τα γράμματα μου δεν θα σας άρεσαν καθόλου...) και με λόγια από την καρδιά μου για την καρτούλα που θα ταξιδέψει ως την μακρινή Μελβούρνη και θα ακουμπήσει σε κάποιο λευκό και άχαρο τοίχο και ενδεχομένως σε κάποια ταλαιπωρημένη καρδιά...
Εύχομαι και ελπίζω να αρέσει στα παιδιά και να μου κάνουν την τιμή να σταθούν λιγάκι και να την διαβάσουν.



Τελευταία μέρα στη δουλειά και παρόλο που δεν μπορώ ακόμη να συνειδητοποιήσω πως από αύριο είμαι επισήμως αδειούχα, οι σκέψεις πάνε μόνο σε εικόνες όμορφες, χαλαρές και ξέγνοιαστες!
Το κινητό μου δεν με ευχαριστεί όσο θα ήθελα στο θέμα της τεχνολογίας για να μπορώ, έστω και για λίγο όταν θέλω να μπαίνω και να ρίχνω κλεφτές ματιές αλλά κάτι θα κάνουμε, δεν ξέρω αν μπορώ να σας αποχωριστώ πραγματικά και εντελώς για πολύ καιρό... :-)

Όχι μία αλλά 2 όμορφες συναντήσεις με το γλυκό Κατερινάκι με έκαναν να καταλάβω στην πραγματικότητα τι όμορφους ανθρώπους κρύβει αυτός ο χώρος του blogging που ούτε είχα καν φανταστεί όταν ξεκινούσα! Περάσαμε πολύ πολύ όμορφα και συζητήσαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Τελικά μπορεί να υπάρξει ιντερνετική φιλιά και ανυπομονώ να γνωρίσω και άλλα όμορφα και ενδιαφέροντα προσωπάκια που μιλάμε τόσο καιρό και αισθάνομαι τόσο οικεία μαζί τους!




Επιτρέψτε μου να αφιερώσω ένα πανέμορφο νέο κομμάτι στον καλό μου, που αν δεν ήταν αυτός θα τα είχα παρατήσει πολλές φορές έως τώρα και πραγματικά είναι το στήριγμα μου σε όλα ακόμα και όταν νομίζω πως δεν είναι...
Αυτό το τραγούδι είναι ακριβώς για εμάς και τον μαγικό μας τρόπο, μετά από τόσα χρόνια να βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να συνεχίζουμε μαζί, μέσα από όμορφες, δύσκολες, περίεργες, έντονες στιγμές...
Κ.










Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

PostJoy by Αγριμιώ!

Ακούγοντας τα ελικόπτερα και αεροπλάνα να πετούν μανιωδώς πάνω απ το κεφάλι μου και οι σειρήνες των πυροσβεστικών να ουρλιάζουν έξω απ το παράθυρο μου, μόνο λύπη μπορώ να αισθανθώ για όλους μας που μας καίνε και μας αφαιρούν σιγά αλλά μεθοδικά και τις τελευταίες πηγές οξυγόνου της Αττικής... Καίγονται από χτες Μαραθώνας και Βαρυμπόμπη και πραγματικά οργίζομαι και θυμώνω για την απροσεξία και μη που οδηγούν σε αυτή την καταστροφή.. Την καταστροφή της ζωής μας!

Όμως ξεκίνησα για να γράψω για ακριβώς το αντίθετο, για μια πανέμορφη ιδέα, μια κίνηση ματ απέναντι στις δυσκολίες της ζωής και τα προβλήματα, τα πολύ δύσκολα και τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι που μπροστά στα δικά μας για τα οποία γκρινιάζουμε καθημερινά, είναι θηρία.
Μιλάμε για κακοποιημένα παιδιά, για ορφανά παιδιά για παιδιά με εθισμούς, με ψυχολογικά προβλήματα, για παιδιά που το μόνο που έχουν είναι μια θέση σε κάποιο ίδρυμα. 
Γιατί, λοιπόν, ακόμα και αυτό το ίδρυμα να τους είναι δύσκολο; 
Γιατί να μην είναι τουλάχιστον ευχάριστη η παραμονή τους εκεί; 
Γιατί έστω κάτι στον κόσμο τους να μην έχει μια νότα χαράς, δροσιάς και αισιοδοξίας ακόμα και αν έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου; 
Δεν έχει σημασία για που είναι. 
Σημασία έχει να βοηθάς και να προσφέρεις όπου και όσο μπορείς!
Γιατί το έχω ξαναπεί, πως η χαρά και ολοκλήρωση που αισθάνεσαι όταν προσφέρεις, ειδικά εκεί που το έχουν ανάγκη, δεν συγκρίνεται με όλα τα δώρα του κόσμου και αν λάβεις!
Το Αγριμιώ εργάζεται σε ένα τέτοιο ίδρυμα στην Αυστραλία και είχε την ιδέα για το PostJoy!
Τι είναι αυτό;
Προτείνει να φτιάξουμε μια καρτ - ποστάλ στα αγγλικά με κάποιο θετικό μήνυμα και να της την στείλουμε, ώστε να τα συγκεντρώσει και να τα αναρτήσει στους λευκούς και αφιλόξενους τοίχους του ιδρύματος, δίνοντας μια πιο όμορφη και αισιόδοξη διάσταση στην ήδη δύσκολη καθημερινότητα αυτών των παιδιών.
Εδώ θα βρείτε την ανάρτηση της Αγριμιώς, που τα λέει όλα.




Προσωπικά, προτείνω, οποιοσδήποτε από τους φίλους και γνωστούς μου, επιθυμεί να συμμετάσχει, να ετοιμάσει κάτι όμορφο και να μου το δώσει εμένα για να τα στείλω όλα μαζί.


Θεωρώ, πως μια τόσο όμορφη κίνηση, μια κίνηση αγάπης, μόνο σε αγάπη μπορεί να μας γυρίσει πίσω!
Είστε έτοιμοι, λοιπόν; Πιάστε μαρκαδόρους και τέμπερες και πάμε...!
Πάμε να το κάνουμε να μοιάζει λίγο περισσότερο με σπίτι.... :-)

Κ.





Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

"Σφήκες" του Αριστοφάνη...μια υπέροχη παράσταση από την Μυθωδία!

Που είστε αυτές τις ημέρες;
Που σας πετυχαίνω;
Ελπίζω να διακοπάρετε ή να ετοιμάζεστε να κάνετε τις διακοπές σας, σύντομα..!
Και για όλους εσάς που θα την βγάλετε στα γνωστά μέρη, που ξέρετε; Μπορεί τα ωραία να έρθουν να βρουν εσάς...!

Θα σας μιλήσω για μια υπέροχη δουλειά, μιας εκπληκτικής θεατρικής ομάδας, γεμάτη από ενέργεια, δύναμη, αισιοδοξία και υπέροχο αποτέλεσμα!
Αριστέα...θα είναι κοντά σου στις 20/08!



Ανεβαίνουν, φέτος οι "Σφήκες" του Αριστοφάνη από την θεατρική ομάδα "Μυθωδία" και περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα.
Μόνο τα καλύτερα έχω να πω για τα παιδιά, που έχουν δουλέψει σκληρά πάνω στο έργο και το αποτέλεσμα όχι μόνο μας αποζημιώνει ως θεατές αλλά μας αφήνει με την αίσθηση ότι είδαμε κάτι απόλυτα επαγγελματικό, καλά δουλεμένο, με πολύ χιούμορ και γέλιο αλλά συνάμα με νόημα και ένα μεγάλο δίδαγμα στο τέλος απόλυτα συμβατό με την σημερινή κατάσταση που ζούμε και όλα μας τα προβλήματα που προέρχονται από τα δικά μας ξερά κεφάλια...

Ο απόλυτα άξιος σκηνοθέτης και καταπληκτικός άνθρωπος Νίκος Ορέστης Χανιωτάκης έχει προσφέρει τα μέγιστα στην ομάδα του την οποία αγαπά πολύ και αυτό φαίνεται!
Ο πρωταγωνιστής και φίλος μου Γιώργος Βούλγαρης με έκανε να εντυπωσιαστώ από την εκφραστικότητα και την δουλειά του...!
Η Εβίτα Συρίγου, το φοβερό Εβιτάκι την οποία γνώρισα εκεί δεν παίζεται σε χιούμορ και στύλ!
Όλα τα μέλη της ομάδας είναι εξαιρετικοί στην δουλειά τους και δεν υστερούν σε τίποτα ως προς τους "φτασμένους" ηθοποιούς!
Αυτό που με έκανε να χαρώ πολύ ήταν πως όλος ο χορός είχε ενισχυμένους ρόλους, όλοι είχαν λόγια και σημαντικό κομμάτι μέσα στο έργο.
Γελάσαμε με την ψυχή μας, το ευχαριστηθήκαμε και θα ξαναπάμε στο θέατρο της Αργυρούπολης στις 04/09!

Τους είδαμε στην πρεμιέρα στις 25/07 στην οποία δεν συμμετείχε ο Τάκης Ζαχαράτος, μιας και θα έπαιρνε μέρος καθαρά στην περιοδεία.
Δεν μπορώ, οπότε, να εκφράσω άποψη για τον Τάκη Ζαχαράτο σε ένα κλασικό έργο και το καλύτερο μάλιστα, του Αριστοφάνη.
Αυτό που μπορώ να πω είναι πως τον είδαμε τον χειμώνα στο "I am, what I am" στην Αθήνα και μείναμε με την καλύτερη εντύπωση!
Δεν είχε τύχει να ξαναπαρακολουθήσω τον Τάκη Ζαχαράτο και πραγματικά εκτίμησα ιδιαίτερα το ταλέντο του, την πολύ σκληρή δουλειά του, γιατί για να έχεις τέτοιο αποτέλεσμα και σε one man show μάλιστα, πρέπει να έχεις ξεσκιστεί στη μελέτη και στην πολύ όμορφη ψυχή του που εγώ κατάλαβα από λίγα αλλά αρκετά λόγια που μας είπε στο τέλος όταν μας χαιρέτησε και μας ευχαρίστησε.
Δεν μπορώ, λοιπόν, να πω, πως μπορεί να είναι σε μια αρχαία κωμωδία, όμως μπορώ να πω, πως αγωνιώ να τον δω στην Αργυρούπολη και φυσικά να ξαναδώ όλη την υπέροχη ομάδα της "Μυθωδίας"!

Σας αφήνω μερικές φωτογραφίες που κατάφερα να βγάλω όσο παρακολουθούσα το έργο και δεν ξεκαρδιζόμουν στα γέλια... και πληροφορίες για το έργο.
Απόψε παίζουν στην Άνδρο!
Καλό Σαββατόβραδο, ότι και αν κάνετε!
Κ.






Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό)
10 ευρώ (μειωμένο)
5 ευρώ (ανέργων-ατέλειες)

Προπώληση: viva.gr

"ΣΦΗΚΕΣ" 

«Αν πας να αλλάξεις κάποιον με το ζόρι θα σου γυρίσει μπούμερανγκ!»

Μια διαχρονική κωμωδία με πρωτότυπα τραγούδια.
Ο Αριστοφάνης σατιρίζει τους Έλληνες
μέσα από τη δικομανία, τη σκανδαλο-λαγνεία
και τις εμμονές τους.

Τους ρόλους ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Στέφανος Απέργης, Ρένια Αχιλλεοπούλου, Γιώργος Βούλγαρης, Βανέσα Γούπιου, Θάλεια Γρίβα, Ισιδώρα Δωροπούλου, Παναγιώτης Θεοδώρου, Μάριος Κραββαρίτης, Παναγιώτης Κυριακού, Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, Στράτος Λύκος, Γκέλυ Μητροπούλου, Φωτεινή Μπακλατζίογλου, Καίτη Μπουγαδάκη, Φώτης Πυριτίδης, Λευτέρης Ραπτάκης, Διονύσης Σάββας, Κέλλυ Σπάνθη, Εβίτα Συρίγου. 



Η Υπόθεση:
Ο Βδελυκλέων έχει φυλακίσει τον δικαστή πατέρα του Φιλοκλέωνα στο σπίτι για να τον εμποδίσει να παρευρίσκεται στο δικαστήριο και, έτσι, να τον θεραπεύσει από τη δικομανία του. Όταν όμως οι συνάδελφοί του -ένας χορός από σφήκες- περνάνε από το σπίτι για να τον πάρουν, ο Φιλοκλέων προσπαθεί να δραπετεύσει. Ο γιος του όμως την τελευταία στιγμή τον εμποδίζει. Έτσι, επιδίδονται σε έναν αγώνα λόγων με κριτή το Χορό, προκειμένου να αποφασιστεί αν ο Φιλοκλέων θα πάει στο δικαστήριο. Τελικά, ο Βδελυκλέων πείθει τον πατέρα του να μείνει στο σπίτι και να δικάζει τα «οικιακά» αδικήματα τα οποία διαπράττουν οι δούλοι του σπιτιού (περιλαμβανομένων και των σκύλων!!!). Παρά την πρόθεσή του να καταδικάσει τον κατηγορούμενο, ο Φιλοκλέων ξεγελιέται από το γιο του και αθωώνει κάποιον για πρώτη φορά στη ζωή του! Έπειτα, ο Βδελυκλέων θα φέρει έναν Στυλίστα (!!!) για να μάθει στον πατέρα του τη μόδα και νέους τρόπους συμπεριφοράς. Η συνέχεια επί σκηνής.


ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ «ΣΦΗΚΕΣ»
Κωμωδία του Αριστοφάνη
Μετάφραση: Ρένια Πετράκη
Διασκευή - Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Νίκος Χανιωτάκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Σιτώτης
Στίχοι: Μάριος Μάζαρης
Χορογραφίες: Μαρίζα Τσίγκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Πηνελόπη Ζαλώνη
Μακιγιάζ: Ελένη Χανιωτάκη


Πρόγραμμα περιοδείας: (αναμένεται να ανακοινωθούν κι άλλες παραστάσεις)

27/07 – Ρέθυμνο, Θέατρο Ερωφίλη (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
28/07 – Ηράκλειο Κρήτης, Αρχάνες, Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
29/07 – Ηράκλειο Κρήτης, Αρκαλοχώρι, Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
30/07 – Σφακιά, Φραγκοκάστελο (προαύλιος χώρος) (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
01/08 – Ακράτα, Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο
02/08 – Μεγαλόπολη, προαύλιο Αρχαίου Θεάτρου
03/08 – Άνδρος, Εμπειρίκειο Γυμνάσιο
05/08 – Κύμη, Θέατρο Λαογραφικού Μουσείου 
06/08 - Ωρωπός 
07/08 – Γρεβενά, Υπαίθριο Θέατρο Καστράκι (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
08/08 – Κοζάνη, Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
09/08 – Καλαμπάκα, Υπαίθριο Θέατρο (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
10/08 – Γιάννενα, Υπαίθριο Θέατρο Ε.Η.Μ. Φρόντζου (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
11/08 – Έδεσσα, Ανοιχτό Θέατρο Γαβαλιώτισσας (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
12/08 – Καρδίτσα, Ανοιχτό Θέατρο Μητρόπολης (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
20/08 – Αρχαία Ολυμπία, Θέατρο Δάσους Δρούβα (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
21/08 – Ναύπλιο, Δημοτικό Θέατρο
22/08 – Καρπενήσι, Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο
23/08 – Αθήνα, Κορυδαλλός, Θέατρο Θανάσης Βέγγος
24/08 – B. Κυνουρία, Θέατρο Παράλιου Άστρους
25/08 – Λειβαδιά, Δημοτικό Θέατρο
29/08 – Κυλλήνη, Κάστρο
30/08 – Κέρκυρα, Θέατρο Μον Ρεπό «Ρένα Βλαχοπούλου» (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
01/09 – Σκύρος, Θέατρο Μουσείου Μάνου και Μαρίας Φαλτάιτς
04/09 – Αθήνα, Αργυρούπολη, Δημοτικό Θέατρο Ελληνικού-Αργυρούπολης
05/09 – Βόλος, Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
06/09 – Λάρισα, Θέατρο Αλκαζάρ (με τον Τάκη Ζαχαράτο)
22/09 – Θεσσαλονίκη, Θέατρο Κήπου (με τον Τάκη Ζαχαράτο)



Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από κινητό...




Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

Διαχείριση & Δια-χείριση

Ίσως ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή μας καθώς μεγαλώνουμε είναι ότι πρέπει να μάθουμε να είμαστε διαλλακτικοί, ευγενικοί και διπλωμάτες ακόμα και με ανθρώπους που δεν συμπαθούμε ή απλά δεν συμφωνούμε μαζί τους και δεν ταιριάζουμε.
Όσο είμαστε παιδιά έχουμε τους φίλους μας και όλα τα άλλα δεν υπάρχουν.
Καθαρή ειλικρίνεια, αφοπλιστική πολλές φορές αλλά αληθινή και πραγματικές σχέσεις.

Τι γίνεται όμως όταν μεγαλώσουμε και πρέπει θέλοντας και μη, να είμαστε καθώς πρέπει με όλους εκείνους που μας περιτριγυρίζουν και αποτελούν την καθημερινότητα μας;
Μακάρι να μπορούσαμε να συναναστρεφόμαστε μόνο με αυτούς που αγαπούμε και συμπαθούμε, όμως ας μην ξεχνάμε πως από όλων των ειδών τις σχέσεις βγαίνουμε κερδισμένοι και χάρη σε αυτό, χτίζουμε την προσωπικότητα μας.
Ο χειρισμός ή καλύτερα η διαχείριση καταστάσεων είναι βασικό κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και πάνω σε αυτό στηρίζεται και η ζωή μας. Δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν ζώα ούτε όμως να αφήνουμε να μας εκμεταλλεύονται...Θέλει τρόπο και χρόνο. Θέλει προσοχή να μη χάσεις το δίκιο σου, ψυχραιμία, εξυπνάδα και πάνω απ όλα θέλει μυαλό και λογική. Το συναίσθημα εκεί μας τα χαλάει λίγο...δεν είναι η ώρα του..
Κάθε κοινωνία, μικρή ή μεγάλη προϋποθέτει να προσπαθείς να συννενοείσαι και να έχεις τα ελάχιστα για την ομαλή συνεργασία σου με τους άλλους.
Οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε σε κοινωνίες, αλλιώς μόνοι μας θα ήμασταν αγρίμια. Πρέπει καλώς ή κακώς να κάνουμε πίσω τον αυθορμητισμό και παρορμητισμό μας και να βάζουμε μπροστά τη λογική και την συλλογική σκέψη.


http://www.keepcalmandcarryon.com
/creator/?shortcode=jhZdxxlX


Τα παραδείγματα είναι πολλά, όμως εγώ θα μιλήσω για τους "συγκατοίκους" μας...
Είναι πραγματικά τυχεροί όσοι μένουν σε αυτόνομο σπίτι.
Εμείς οι άλλοι όμως στις πολυκατοικίες τι πρέπει να κάνουμε για να συνεννοηθούμε με τους υπόλοιπους συγκάτοικους;
Και καλά, με ένα χαμόγελο και παίζοντας το λίγο χαζή κάτι μπορείς να αποφύγεις ή να ξεπεράσεις και δεν εννοώ να αποφύγεις τις υποχρεώσεις σου αλλά τις διάφορες μπηχτές και "ιδιαιτερότητες" του καθενός.
Πόσο όμως προσοχή χρειάζεται;
Ας μην ξεχνάμε πως με αυτούς τους ανθρώπους βλεπόμαστε καθημερινά, συναντιόμαστε και είναι καλό να μπορούμε να λέμε έστω μια καλημέρα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον ίδιο τον διαχειριστή...

Πως, λοιπόν, διαχειρίζεσαι τον Διαχειριστή;;;

Η μάλλον πως μπορείς να συνεννοηθείς σαν άνθρωπος για την ασφάλεια, την καθαριότητα και χίλια άλλα πράγματα που αφορούν το σπίτι σου με όλους τους υπόλοιπους που έχει ο καθένας την δική του άποψη και ισχυρογνωμοσύνη;
Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν πρόκειται για μικρή πολυκατοικία με λίγα διαμερίσματα για την οποία, ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε να βγάλει ένα στοιχειώδες καταστατικό ή έστω έναν κανονισμό βρε αδερφέ για να οριστούν βασικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, να μοιραστούν οι δουλειές και να γίνονται όλα με την σειρά.

Φταίω εγώ που είμαι υπερβολικά οργανωτική, μήπως;

Νομίζω πως οπουδήποτε εμπλέκονται πολλοί, οφείλουμε από σεβασμό να έχουμε κανόνες και πάνω απ όλα να συνεννοούμαστε. Ακριβώς επειδή κανείς δεν είναι ίδιος με τους άλλους και ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο και τις δικές του φουρτούνες στο μυαλό, καλό είναι να υπάρχουν οι κανόνες οι οποίοι διέπουν την εκάστοτε κατάσταση και τους οποίους ακολουθούμε όλοι.

Εν πάση περιπτώσει, το πως θα χειριστούμε από μια όμορφη στιγμή μέχρι την δύσκολη και μη σωστή κατάσταση που θα προκύψει είναι μεγάλη υπόθεση και δύσκολη δουλειά.

Θέλει παιδεία και ευγένεια.
Θέλει να πεις και κανένα "δε βαριέσαι"...
Θέλει να κάνεις και τα στραβά μάτια!
...Και θέλει σοβαρή εκπαίδευση σε όλα τα παραπάνω...

Γιατί είπαμε: Δεν γεννηθήκαμε διπλωμάτες, αναγκαστήκαμε να γίνουμε...
Κ.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες