Τέχνη: Ανάγκη, Διέξοδος ή Πολυτέλεια;

Πολλοί ασχολούμαστε με διάφορες μορφές της.

Μάθε τέχνη κι άστηνε έλεγαν οι παλιοί εννοώντας να γίνεις τεχνίτης σε κάτι, να πιάνουν τα χέρια σου, ούτως ώστε αν ποτέ χρειαστεί και έρθεις στην ανάγκη, τουλάχιστον να μην πεινάσεις... Σήμερα μας έχουν κόψει και αυτό..Πόσοι είναι οι άνεργοι τεχνίτες;

Ας πάμε όμως στην τέχνη αυτή καθεαυτή. Όχι όλος ο κόσμος αλλά πάρα πολύς έχει μια τέχνη που αγαπά, που ασχολείται τις ελεύθερες ώρες του ή ακόμη είναι και το επάγγελμα του και από αυτή ζει!

Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;

Κατά πόσο είναι εφικτό να ζήσεις από την τέχνη; Μήπως τελικά για αυτό λένε πως η τέχνη είναι για λίγους;

Μήπως πρέπει να είσαι ήδη οικονομικά εύρωστος για να μπορέσεις να επενδύσεις επάνω της και ίσως μια μέρα εκείνη να σου επιστρέψει λίγα ή και πολλά από τα χρήματα που σπατάλησες για χάρη της;

Ή μήπως δεν σε νοιάζει αν τελικά θα σου επιστρέψει κάτι;...

Σχεδόν για όλους όσους ασχολούνται με την τέχνη, αποτελεί ανάγκη!

Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιος να χορεύει ή να παίζει στο θέατρό ή να ζωγραφίζει αν δεν είναι εσωτερική του ανάγκη, αν δεν ικανοποιείται κάτι πολύ βαθιά μέσα του.

Πως, λοιπόν κάποιος που την έχει ανάγκη και θέλει να ασχολείται όλη του την ζωή με αυτή αλλά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να την "ταΐζει" συνεχώς, θα τα καταφέρει; Θα πρέπει ή να την αφήσει, να την ξεχάσει και μαζί να χάσει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού του ή να ασχολείται μαζί της καθαρά ως χόμπι.

Και πάμε στο σκέλος χόμπι... Μιλώντας προσωπικά για το θέμα που με απασχολεί, πραγματικά εξοργίζομαι με όλες τις σχολές χορού που δεν λένε να κατεβάσουν τις τιμές τους, χωρίς απαραίτητα να προσφέρουν την ανάλογη ή καν καλή ποιότητα!

Ανανέωσα το γυμναστήριο με 120 ευρώ τον χρόνο! Τον χρόνο! Για να πηγαίνω όποτε και όσο θέλω...όμως δεν μου προσφέρει ότι μου προσφέρει ο χορός...δεν με γεμίζει, απλά με γυμνάζει.

Δεν με συγκινεί, δεν με κάνει καλύτερη, δεν με κάνει να φεύγω από εκεί χαμογελώντας, δεν με ανατριχιάζει!

Μόνο ο χορός τα κάνει όλα αυτά και οι σχολές μπαλέτου οι οποίες συνήθως έχουν τα στυλ που ακολουθώ εγώ, εξακολουθούν να έχουν ψηλά τον αμανέ!

Ευτυχώς βέβαια υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις στον κανόνα και εκεί είναι που ελπίζω...

Κάποτε μπήκα στην διαδικασία να το σκεφτώ επαγγελματικά αλλά όταν μου είπαν πως αν θέλω να γίνω κάτι αξιόλογο θα πρέπει να μείνω για πάντα στο εξωτερικό, φοβήθηκα, πάγωσα, έμεινα εδώ...

Δεν είχα το θάρρος να τα παρατήσω όλα και να φύγω μακριά από όλους για την τέχνη μου, όμως έχω το δικαίωμα να την απολαμβάνω ως χόμπι σε προσιτές τιμές!

Τώρα που το σκέφτομαι, βέβαια, συνειδητοποιώ πως μάλλον συνάντησα και τους λάθος ανθρώπους σε αυτή την πορεία...

Ο χορός όμως δεν είναι το μόνο ακριβό χόμπι ή επάγγελμα.

Σχεδόν όλες τις τέχνες αν θες να σε πληρώσουν κάποια μέρα, πρέπει να τις πληρώνεις για πολλά χρόνια εσύ!

Να πούμε για τις σχολές υποκριτικής; για τους ζωγράφους; για τους τραγουδιστές; Που όλοι πρέπει να πληρώνουν μονίμως μαθήματα και εκθέσεις μήπως μια μέρα αποκτήσουν την κατάλληλη εμπειρία και καταφέρουν να βγάλουν μια δραχμή; Να πούμε μήπως πως σε όλο αυτό τον χώρο αν δεν ξέρεις κάποιον, αν δεν έχεις κάποιον, αν δεν έχεις λεφτά και αν δεν είσαι διατεθειμένος να ξεχάσεις την αξιοπρέπεια σου, δεν κάνεις τίποτα...;

Ας μην το πάμε εκεί όμως, η ουσία είναι πως η ψυχή που έχει ανάγκη να εκφραστεί, πρέπει να το κάνει με κάθε μέσο και ίσως μια μέρα καταλάβουμε πως η τέχνη είναι όντως ανάγκη και σταματήσουμε να την εκμεταλλευόμαστε με τρόπους που δεν της αξίζουν...

Διέξοδος! Για πολλούς αποτελεί διέξοδο. Διέξοδο από την καθημερινότητα, από τις δυσκολίες της ζωής, από μια άσχημη οικογενειακή και προσωπική ζωή και από τόσα άλλα.

Είναι πολλά τα παιδιά που περνούν δύσκολα και βρίσκουν διέξοδο στους στίχους και την μουσική.

Είναι πολλές γυναίκες που ξεδίνουν με το βελονάκι.

Είναι πολύς κόσμος που ζωγραφίζει για να αδειάσει το μυαλό του.

Όπως άκουσα και πρόσφατα τον Παντελή Βούλγαρη να λέει: "Όλους μας χωρά η Τέχνη".

...και έτσι είναι θα προσθέσω γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα να ξεχαστούμε μαζί της, να ταξιδέψουμε, να ξεδιψάσουμε και να ξαποστάσουμε...!

Υπάρχουν τόσοι αξιόλογοι καλλιτέχνες στη χώρα μας... Είναι καλό να τιμάμε την ποιοτική τέχνη και τους καλλιτέχνες με το να παρακολουθούμε τα πολιτιστικά δρώμενα και γεγονότα. Εξάλλου κάνει πρώτα απ όλα καλό σε εμάς τους ίδιους!

Όλα αυτά και αυτά που μας λέει η ψυχή μας για την τέχνη είναι που την χαρακτηρίζουν και έτσι αποκτά το νόημα της προσωπικά για τον κάθε έναν από εμάς.

Είναι πάνω απ όλα Αγάπη και Έκφραση και για αυτόν και μόνο τον λόγο, θα ρωτήσω...

Γιατί κάνατε την τέχνη τόσο ακριβή;!

Κ.

Μερικές σκέψεις για προβληματισμό σας κατέθεσα.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάσω τις δικές σας.

photos via pinterest.com