Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Η Γιαγιά Φωφώ, η Σμυρνιά... Καλό ταξίδι γιαγιούλα!

Δεν θα μπορούσα να μη γράψω για εσένα... τη δεύτερη μάνα μου, τη γιαγιά που με μεγάλωσε. Το στριφογυρίζω τώρα καιρό στο μυαλό μου, ήδη πέρασαν 3 μήνες που έφυγες. Δεκαπέντε χρόνια και μία ημέρα μετά τον παππού... Μην έχουμε πολλές ημερομηνίες να θυμόμαστε... Μέχρι και για αυτό φροντίσατε.
Πως πέρασαν 15 χρόνια; Εγώ ακόμη αισθάνομαι τη στιβαρή αγκαλιά του με τα πελώρια του χέρια. Ήρθε και σε πήρε απ το χέρι νομίζω. Αρκετά σε "είδε" και εκείνος να ταλαιπωρείσαι. Έφυγε και έπειτα μαράζωζες, γέρασες ξαφνικά. Εσύ που μέχρι τα 72 είχες πρόσωπο φεγγάρι... Έχασες τη σταθερότητα σου, σιγά σιγά το μυαλό σου και στο τέλος την ομιλία και την επαφή σου με εμάς.
Σε έκλαψα, σε έκλαψα πολύ τότε πριν λίγα χρόνια που νομίζαμε πως αυτό ήταν, φεύγεις. Αλλά εσύ άντεξες γιατί είχες τη φροντίδα και την αγάπη της κόρης σου. Εκείνης που δεν θα σε άφηνε ποτέ να λιώσεις σε κάποιο γηροκομείο. Εκείνης που σου είχε διατροφή πρωταθλητή για να αντέξεις όσο γινόταν, και ας μην είχες αίσθηση και ας μην καταλάβαινες ποια ήταν εκείνη ή εμείς. Καταλάβαινες μόνο ώρες ώρες τη φωνή μου και μου απαντούσες μονολεκτικά όταν σε ρωτούσα κάτι. Κάτι ήταν και αυτό.... Αυτές ήταν οι στιγμές που χαιρόμουν περισσότερο που ήμουν το πρώτο εγγόνι της οικογένειας γιατί το δέσιμο μας και με εσένα και τον παππού ήταν μοναδικό.

Δεύτεροι γονείς με όλη την έννοια της λέξης. Δεύτεροι γονείς σε όλα και στα όμορφα και στα άσχημα. Δεν χάριζες κάστανα σε κανέναν. Ήσουν αυστηρή όσο έπρεπε και απόλυτη με τη πειθαρχεία, το νοικοκυριό, τα ωράρια, ακόμη και το πως κάναμε μπάνιο ή γράφαμε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη πίεση που έτρωγα για να κάνω στρογγυλά γράμματα. Παστρικιά Σμυρνιά παιδί μου....

"Δεν θα γίνετε νοικοκυρές εσείς ποτέ αν δεν μάθετε να στρώνεται το κρεββάτι σας"
"Ύπνο τώρα, ησυχάστε να κοιμηθούμε και έπειτα θα βγούμε να πιούμε καφέ στη γειτονιά"

Δυναμική, σκληρή ώρες - ώρες όχι τόσο με εμάς όσο με τα παιδιά σου, όμορφη, νοικοκυρά, το σπίτι σου έλαμπε και μοσχοβολούσε λιχουδιές, πιστή σύζυγος, λάτρευες τον παππού και τον τιμούσες όσο τίποτα. Σε αγαπούσαν οι φίλες σου, σε εκτιμούσαν στη γειτονιά, είχαν αδυναμία όμως στον παππού και σε σεβόντουσαν, σχεδόν σε φοβόντουσαν νομίζω αρκετοί. Με πρωταρχικό ρόλο στην εκκλησία, μας έπαιρνες μαζί να πάμε τα βοηθήματα σε όσους είχαν ανάγκη και ήξερες να είσαι αρχηγός στις αποφάσεις και την οργάνωση. Στις εκδρομές ήσουν πρώτη και ο καημένος ο παππούς ακολουθούσε πολλές φορές χωρίς πολύ όρεξη για να μη σε αφήσει μόνη σου. Μαζί και εμείς, τα μόνα παιδιά με τους ηλικιωμένους αλλά περνούσαμε τόσο όμορφα!

Πόσο σας έζησα, πόσο μας ζήσατε!
Πόσο γελάγατε μαζί μας, πόσο μας αγαπούσατε και μας φροντίζατε, πόσο τυχερά παιδιά ήμασταν... Δε θα ξεχάσω ποτέ τα ατέλειωτα καλοκαίρια που περνούσαμε 3 μήνες μαζί. Η αγκαλιά του παππού μας χωρούσε και τα τέσσερα ξαδέλφια και εσύ χαμογελούσες και καμάρωνες.
Το πιο ενωμένο, αγαπημένο και δυνατό ζευγάρι που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Δυο λεβέντες μαζί, αλλά ο καθένας είχε το ρόλο του. Για τα πάντα μιλούσατε, αποφασίζατε από κοινού, είχατε ένα όμορφο σπιτικό, αγαπιόσασταν βαθιά... Πως αλλιώς θα άντεχε αυτός ο γάμος με τον έναν ξενιτεμένο τόσα χρόνια στα καράβια; Προσωπικά πιστεύω πως θα έπρεπε να είχατε περισσότερο χρόνο μαζί. Πάνω που είχατε ηρεμίσει από τις υποχρεώσεις έφυγε ο παππούς ξαφνικά και χάσαμε όλοι τη γη κάτω από τα πόδια μας.

Ένας φεύγει, ένας έρχεται όμως δεν λένε; Και εσύ έφυγες για να κάνεις χώρο. Τώρα έχουμε νέες φροντίδες μπροστά μας.
Όσο όμως και να λένε πως μεγάλωσες, πως ταλαιπωριόσουν, όσο και να πιστεύαμε και εμείς πως καλύτερα να ξεκουραστείς τίποτα δε συγκρίνεται και δε μετριέται με τον πόνο του να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο και μάλιστα τη γιαγιά που σε μεγάλωσε σαν παιδί της με ατελείωτη αγάπη, αγκαλιές, φιλιά που δεν σταματούσαν, κανόνες, πρότυπα και σταθερές αξίες.
Όταν λέω τη λέξη οικογένεια, πρώτοι εσύ και ο παππούς μου έρχεστε στο μυαλό γιατί ήσασταν πραγματική, αληθινή, δεμένη οικογένεια.

Ήσασταν και θα είστε πάντα το πρότυπο μου και εύχομαι να μας βλέπουν κάποτε και τα δικά μας εγγόνια με καμάρι να κρατιόμαστε χέρι-χέρι με τους άντρες μας και να περπατάμε όπως κοιτούσαμε εμείς εσάς. Εύχομαι να τα κάνουμε περήφανα όπως εσείς εμάς.

Σας αγαπώ, σας εκτιμώ και θα είστε πάντα οι δεύτεροι γονείς μου!
Καλό ταξίδι αγαπημένη μου γιαγιά, ξέρω πως θα είστε χέρι-χέρι μαζί εκεί ψηλά..... Δεν σε άφηνε ποτέ εσένα ο παππούς μόνη!

Το Κατερινάκι σου
Κ.






*Όχι, δεν τα είπα όλα. Πως να χωρέσει σε μια ανάρτηση ένας άνθρωπος και μια ζωή; Σας έδωσα όμως μια εικόνα της γιαγιάς μου της Φωφώς. Γενικότερα ήμασταν από τα πολύ τυχερά παιδιά που είχαν καλούς παππούδες και μάλιστα δίπλα τους σε όλα.  Και τώρα χωρίς κανέναν πλέον παππού και γιαγιά πορεύομαι με νοσταλγία για τα όμορφα παιδικά μου χρόνια και ανυπομονώ να δω τους γονείς μου να παίρνουν αυτό τον υπέροχο ρόλο.







40 σχόλια:

  1. Κατερίνα μου, με συγκίνησες βαθιά!!! Έχασα κι εγώ τη γιαγιά μου πρόσφατα και το κείμενό σου με συγκλόνισε!!! Να είσαι καλά και να ζήσεις να τη θυμάσαι κορίτσι μου!!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κατερίνα μου, δεν συγκινήθηκα απλώς αλλά έκλαψα! Ναι, έκλαψα! Προχθές σε μια συζήτηση με την μαμά μου και το χωριό και τις παλιές, δύσκολες μεν, μέρες, της έλεγα πόσο μου λείπει η γιαγιά! Δεν ξέρω τι να πω; Οι άνθρωποι όσο υπάρχουν στο μυαλό μας σαν εικόνα και ειδικά στην καρδούλα μας, ποτέ δεν έχουν φύγει, είναι κάπου εκεί γύρω και μας προστατεύουν. Να τη θυμάσαι τη γιαγιά Φωφώ (και τον παππού φυσικά) και να χαμογελάς!
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ώρες ώρες σου λείπουν τόσο πολύ που απλά θες μια τηλεφωνική γραμμή να ακούσεις τη φωνή τους για άλλη μια φορά, έτσι δεν είναι...; Πόσες φορές το έχω ευχηθεί αυτό...
      Να είμαστε καλά Μαράκι να τους θυμόμαστε!

      Διαγραφή
  3. Μπορω να σε καταλαβαω διοτι και εγω αγαπω υπερβολικα τη γιαγια μου και ουτε σαν σκεψη δε μπορω να δεχθω οτι καποια στιγμη θα τη χασω
    Να τη θυμασαι παντα με αγαπη
    μονο αυτο...

    Καλημερα Κατερινα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου όλα στη ζωή είναι και καλό είναι να φεύγουν πάντα οι μεγαλύτεροι πρώτοι. Εξάλλου προσωπικά πιστεύω και στη μετά συνάντηση :-)
      Ο πόνος μένει πάντα πόνος όμως όταν αγαπάς κάποιον τόσο πολύ...
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Γλυκό μου κορίτσι...πάντα να είσαι καλά
    κι η σκέψη σου να την ζωντανεύει!!!

    Με συγκίνησες πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ax βρε Κατερινακι.... εχω χασει και τις δυο γιαγιαδες και τον ένα παππου, και τρέμω για την ώρα που θα πρέπει να πω αντίο και στον αλλον . Εκλαψα πολύ με το κειμενο σου γιατί τους θυμηθηκα και γιατί και τα δυο ζευγάρια παππουδων μου ήταν έτσι οπως περιγραφεις μεταξύ τους. Βαθιά αγάπη και οικογενεια.... μου λείπουν τοσο πολύ....
    Να εισαι καλα γλυκο μου και να τους θυμασαι παντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά να τους θυμάσαι και εσύ Μαρία μου!
      Ζήσε τον παππούλη που έχεις όσο μπορείς!

      Διαγραφή
  6. Να ξέρεις ότι σου έχουν αφήσει ο παππούς και η γιαγιά την μεγαλύτερη περιουσία του κόσμου.
    Γεμάτη από την αγάπη τους, γεμάτη απ' τα παραδείγματά τους, γεμάτη απ' τις αξίες που σου διοχέτευσαν, έχεις όλα τα φόντα να τους μοιάσεις.
    Κι αν τους μοιάσεις να ξέρεις πως θα είσαι κι εσύ τόσο ξεχωριστός άνθρωπος,
    θα έχεις τη δική τους αξία για τους κοντινούς σου ανθρώπους
    θα έχεις τη δική τους σιγουριά στον αγώνα της ζωής.
    Κι έπειτα θα σε συνοδεύουν πάντα τα καλύτερα διαπιστευτήρια
    για το μέλλον σου... αυτό που λέμε "είναι από καλή οικογένεια"
    είναι μεγάλη κουβέντα και αντιστοιχεί μόνο σε όσους έχουν πίσω τους
    τέτοια οικογένεια.
    Έχω χάσει κι εγώ ανθρώπους της στενής οικογένειάς μου
    και κρατώ πολύτιμους θησαυρούς στη ζωή μου τη δική τους στάση ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Φλώρα τι να πω; Με συγκίνησες πραγματικά...
      Σε ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα λόγια, με βοηθάς πολύ!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Να ζήσεις και να την θυμάσαι.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Θεός να την αναπαύσει Κατερίνα μου... σίγουρα είναι απώλεια, όμως θα ξεκουραστεί... έτσι λέω πάντα για τους ηλικιωμένους ανθρώπους... θα την θυμάστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη... φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, κοριτσάκι μου έτσι είναι, οι ηλικιωμένοι κάποια στιγμή θα ξεκουραστούν όπως όλοι οι άνθρωποι και καλό είναι να ζούμε όλοι τη ζωή μας μέχρι αυτά τα χρόνια. Πέρα από τα χρόνια όμως το θέμα είναι να τα ζούμε και καλά, έχοντας την υγεία και το μυαλό μας!
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  9. Πολύ με συγκίνησε το κείμενό σου, Κατερίνα! Σήμερα είναι τα τρίμηνα και της μαμάς μου, που και για εκείνην τα παιδιά μου σκέφτονται και μιλούν όπως εσύ για την αγαπημένη σου γιαγιά!
    Καλό Παράδεισο να έχουν και οι δύο, και είναι σίγουρο πως εκεί έχουν ξαναβρεί τους αγαπημένους τους συζύγους και θα μας βλέπουν από ψηλά ευχαριστημένοι που είχαν τόσο καλά παιδιά κι εγγόνια.
    Υγεία να έχεις να τους θυμάσαι πάντα με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Marie-Anne μου σου εύχομαι κουράγιο και να σκέφτεσαι τη μανούλα σου πάντα με αγάπη!
      Καλό παράδεισο να έχουν!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  10. καλο ταξιδι Κατερινα μου και θα σας καμαρωνει απο εκει ψηλα παρεα με το παππου σε φιλω !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σημαντική πάντα η παρουσία του παπού και της γιαγιάς στη ζωή μας. Έχουν τόσα πολλά να μας προσφέρουν. Και μας τα δίνουν με τόση αγάπη.'
    Συγκινητικά τα όσα αναφέρεις γι΄αυτούς τους άγιους δικούς σου παπού και γιαγιά.
    Ο Θεός να την αναπαύσει τη γιαγιούλα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι παππούδες είναι συνήθως γεμάτοι αγάπη και φροντίδα για τα εγγόνια τους, γι αυτό και όλοι τους θυμόμαστε πάντα με τόση νοσταλγία...
      Να είσαι καλά Ντένις! Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου!

      Διαγραφή
  12. Να ζήσεις να την θυμάσαι Κατερίνα μου!
    Δεν γνώρισα γιαγιάδες, δεν γνώρισα αυτό το αίσθημα των δύο μαμάδων, αλλά μπορώ να καταλάβω πώς αισθάνεται κανείς όταν χάνει κομμάτι της ζωής του...
    Φιλάκια πολλά καρδούλα μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Αριστέα μου, πραγματικά κομμάτι της ζωής σου.
      Σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  13. Να την κρατήσεις στην καρδιά σου και να την θυμάσαι για πάντα.
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο οριστικός αποχωρισμός Κατερίνα μου που είναι ο θάνατος πονάει πολύ !!! Κάθε θύμηση και ένας πόνος , όσων χρονών και να ήταν , όσο άρρωστη ...χάθηκε ένας δικός σας άνθρωπος !!!
    Μέσα από το βίωμα του προσωπικού μου πένθους είναι όλα νωπά και σίγουρα ο χρόνος απαλύνει αλλά τίποτα δεν είναι όπως πριν !!!!
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα ο άνθρωπος που φεύγει αφήνει πίσω του ένα κενό Νικόλ μου.
      Η σκέψη τους, τους φέρνει κοντά μας αλλά η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν είναι το ίδιο...
      Σου εύχομαι δύναμη!

      Διαγραφή
  15. Ουφ, Κατερίνα μου πολύ με συγκίνησες... Βέβαια στάθηκα σε κάτι μεγαλειώδες και που το θεωρώ το μεγαλύτερο δώρο: "πόσο γελάγατε μαζί μας, πόσο μας αγαπούσατε και μας φροντίζατε, πόσο τυχερά παιδιά ήμασταν"...αυτό Κατερίνα μου είναι παρακαταθήκη μιας ζωής.. Καλό ταξίδι στη Γιαγιά, που σίγουρα τώρα πια, μαζί με τον παππού, σας αγαπούν από ψηλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Πέτρα μου! Μας άφησαν πολλά όμορφα πράγματα και συναισθήματα ως παρακαταθήκη αυτοί οι άνθρωποι....

      Διαγραφή
  16. Πολύ συγκινήθηκα... και νιώθω πως έχεις πολλά ακόμα μέσα σου που θες να πεις, γιατί όντως όπως λες κι εσύ πώς να χωρέσει μια ζωή σε ένα κείμενο;
    Αυτή η αγάπη, η τρυφερές αναμνήσεις, η πρότυπη συζυγική ζωή και νοικοκυροσύνη είναι η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη κληρονομιά που έχεις!
    Να ζήσεις να τη θυμάσαι, Κατερινάκι μου, τη γιαγιάκα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αυτά είναι πραγματική κληρονομιά!
      Σε φιλώ Αναστασία μου!

      Διαγραφή
  17. Καλό Παράδεισο να χουν Κατερίνα μου τα παππουδάκια σου τα αγαπημένα!! Θα ναι εκεί ψηλά και θα σας προσέχουν, να το ξέρεις αυτό!!
    Αυτή η ύπουλη παλιοαρρώστεια έχει ρημάξει πολύ κόσμο.. Εμάς ξεκίνησε δυστυχώς πολύ νωρίς, από τα 43, 45 χρονών εκεί.. Οταν ακόμα δεν ξέραμε τι θα πει αλτσχάιμερ..
    Ετσι έχασα κι εγώ την γιαγιάκα μου, λες κι ήμουν ορφανή ένιωσα.. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτήν την αγάπη, αυτόν τον δεσμό και πόσο πονάει όταν χάνεται..
    Χαίρομαι όμως τόσο που χεις τόσο όμορφες αναμνήσεις, τόσο σπουδαίες βάσεις να ακουμπάς το μέλλον σου!! Κι αυτό είναι σπουδαίο!!
    Με το καλό στο εύχομαι αφού το θες τόσο πολύ, να γίνεις μανούλα και να ζήσουν τα παιδάκια σου την ίδια αγάπη!! Να σαι καλά κοπέλα μου!!
    Φιλάκια πολλά και καλό σ/κ ν αχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνοια, Αλτζχάιμερ, όπως και να το πεις είναι πολύ άσχημο Μαριλένα μου να έχεις μπροστά σου τον άνθρωπο σου και τελικά να τον έχεις χάσει... Πόσο μάλλον στην τόσο νέα ηλικία που αναφέρεις εσύ! Να εξετάζεστε και να ακούτε πάντα τον οργανισμό σας που δίνει πάντα σημάδια αλλά δεν τους δίνουμε σημασία...
      Να είσαι καλά κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  18. Είχε και τ' όνομα της μανούλας μου και μου έφερε διπλή συγκίνηση το γράμμα σου.
    Κατερίνα μου είμαι βέβαιη πως έμαθες να στρώνεις το κρεββάτι σου και τα γράμματα σου είναι στρογγυλά όπως θα τα ήθελε. Είσαι η συνέχεια της κι αυτό είναι η ευλογία της ζωής και ο προορισμός του ανθρώπου. Έκλεισε ένας κύκλος για να συνεχιστεί ένας άλλος...
    Να είστε όλοι καλά, να τη θυμάστε με αγάπη κι εκείνη θα είναι γαληνεμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τα γράμματα μου είναι άθλια Μαράκι... Να και ένα κακό του να σε πιέζουν, αλλά ας όψεται! Αυτές οι στιγμές είναι χαραγμένες με αγάπη στο μυαλό μου και θα είναι για πάντα.
    Να είσαι καλά γλυκό μου Μαράκι! Σε ευχαριστώ πολύ!
    Σε φιλώ γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Να τη θυμάσαι πάντα τόσο όμορφα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πέρυσι έχασα τη μητέρα μου...διαβάζοντάς σε συγκινήθηκα.
    Δεν ήταν ο δικός μου πόνος που με έκανε να δακρύσω, αλλά ένιωσα το δικό σου και μαζί με αυτόν πάλι από την αρχή τον πόνο των παιδιών μου και των ανιψιών μου για τη γιαγιά τους..
    Να είσαι καλά να τη θυμάσαι με αγάπη Κατερίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εσύ να είσαι καλά να θυμάσαι πάντα με αγάπη τη μανούλα σου Μαράκι! Λένε πως όταν χάνεις τη μάνα σου, χάνεις όλες τις σταθερές σου... Εύχομαι να έζησε καλά και να ήταν ευτυχισμένη!
      Για εμάς τα εγγόνια πάντως είναι μεγάλη απώλεια και στεναχώρια.
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή

Θα χαρώ να διαβάσω τη δική σας Άποψη!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες