Τι είναι αυτό που το λεν' Ευτυχία;

Τι σημαίνει Ευτυχία; Είναι έννοια ή μήπως συναίσθημα;

Ο καθένας την ερμηνεύει αλλιώς. Οι περισσότεροι τη συνδυάζουν με τα χρήματα, άλλοι με την αγάπη και άλλοι με τα αποκτήματα... υλικά και ανθρώπινα. Άλλοι πάλι με την υγεία ή ακόμη και την αιώνια νεότητα.

Είναι εκούσια ή ακούσια; Προσπαθούμε για να την αποκτήσουμε ή είναι θέμα τύχης (ευ+τύχη);

Μπορούμε να την απολαύσουμε μόνο ως στιγμές ή και για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Όλα αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα στα πλαίσια της ευτυχίας έχουν πραγματευτεί οι ανά τους αιώνες και τις εποχές φιλόσοφοι και όχι μόνο.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ευτυχία η οποία μπορεί να είναι πρόσκαιρη και προϊόν τύχης διακρίνεται από την ευδαιμονία η οποία συνδέεται με τη διαβίωση και τη δράση σύμφωνα με τις ηθικές αρετές και τη λογική. Η ευδαιμονία είναι η ίδια αυτοσκοπός του ανθρώπου και έχει να κάνει με τη συνειδητή επιδίωξη της, μέσω της αρετής . Πρόκειται για ενέργεια και μάλιστα επιθυμητή που ο άνθρωπος την επιδιώκει έχοντας κατά νου όχι κάποιον άλλο σκοπό αλλά την ίδια την απόκτηση της.

Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει :

"Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που πράττεις βρίσκονται σε αρμονία"

(πηγές: wikipedia, psixologikosfaros.gr)

Το μόνο σίγουρο είναι πως περνάμε όλη μας τη ζωή αναζητώντας και επιδιώκοντας την.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θέλει να ζήσει ευτυχισμένος ή να ζήσει την απόλυτη ευτυχία.

Αλήθεια, υπάρχει απόλυτη ευτυχία; Πως βιώνουμε στις μέρες μας την ευτυχία;

Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε ένα ναρκοπέδιο που αισθανόμαστε πως η ευτυχία μας εξαρτάται από τις αποφάσεις των άλλων.

Μήπως τελικά εξαρτάται καθαρά από εμάς και από τον τρόπο που επιλέγουμε να δούμε τη ζωή και αυτά που μας συμβαίνουν;

Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να συνδέουμε την ευτυχία μας με τους άλλους και να το δούμε καθαρά σαν προσωπική και εσωτερική διεργασία, αναζήτηση και επιδίωξη;

Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μας κάνουν πολύ ευτυχισμένους αλλά μήπως απλά είναι αυτό που θέλουμε εμείς για να είμαστε ευτυχισμένοι;

Μήπως απλά οι άλλοι πληρούν τις ασυναίσθητες δικές μας προϋποθέσεις που έχουμε πάλι ασυναίσθητα θέσει για να είμαστε ευτυχισμένοι;

Πόσο ρόλο παίζει ο απέναντι μας στη διάθεση και τη ψυχική μας κατάσταση εάν για εμάς δεν έχει καμία σημασία αυτός ο άνθρωπος;

Άρα λοιπόν, μας επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά αυτοί που θέλουμε να μας επηρεάσουν.

Δεν ευθύνεται κανείς άλλος για την ευτυχία μας, παρά εμείς οι ίδιοι.

Πάρτε τη ζωή που ήδη σας ανήκει στα χέρια σας και συνειδητοποιήστε πως εμείς οι ίδιοι κανονίζουμε την ευτυχία μας και αποφασίζουμε για αυτή με βάση το σε ποιον δίνουμε τη δύναμη με το να είναι σημαντικός για εμάς.

Θέλετε να αισθάνεστε θύματα του συστήματος και της εποχής ή θέλετε να βάλετε το μυαλό σας στη διαδικασία να βρει τρόπους να ξεφύγετε από τα δύσκολα, να δυναμώσετε και να αρπάξετε τις ευκαιρίες που θα σας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους με το να αναζητάτε τα προσωπικά σας θέλω και τις προσωπικές σας αγάπες;

Ποτέ δεν πίστεψα πως μπορώ να κάνω κάποιον ευτυχισμένο με το να του κάνω τις χάρες ή τα χατίρια. Το μόνο που ξέρω και είμαι σίγουρη είναι πως όποιος θέλει να βρίσκεται μαζί μου και γύρω μου, είναι ευτυχισμένος επειδή είμαι ο εαυτός μου.

Αντίστοιχα εγώ είμαι ευτυχισμένη με τους ανθρώπους που θέλω να έχω γύρω μου γιατί είναι ο εαυτός τους με αλήθεια και ειλικρίνεια.

Κάθε άλλο που βασίζεται σε προσπάθεια, κόπο και ίσως ψέμα δεν μπορεί να κάνει ποτέ κανέναν πραγματικά ευτυχισμένο, τουλάχιστον με μια ευτυχία που θα έχει διάρκεια.

Αν πάλι, μιλήσουμε για εκείνες τις στιγμές ευτυχίας που αισθανόμαστε όλοι μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας από μικρά και σημαντικά γεγονότα, τότε καλύτερα θα έλεγα πως μιλάμε για στιγμές πραγματικής χαράς και ανάτασης ψυχής και θα ευχόμουν και εγώ μαζί σας να μπορούσαμε να κρατούσαν περισσότερο αυτές οι όμορφες στιγμές!

Η ευτυχία εκφράζεται με το χαμόγελο αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι κάτι βαθύ, εσωτερικό και σημαντικό για τη ζωή μας. Είναι ανάγκη και αλήθεια.

Ευτυχία είναι να είσαι ελεύθερος, να εκφράζεσαι, να έχεις γύρω σου αληθινούς ανθρώπους που σε νοιάζονται και σε αγαπούν. Είναι να μοιράζεσαι!

Είναι ένα βλέμμα, μια όμορφη χειρονομία. Είναι να αισθάνεσαι γεμάτος. Να μπορείς να μαθαίνεις συνεχώς και να έχεις τα απαραίτητα για τη ζωή.

Ευτυχία δεν είναι μόνο να έχεις τη στέγη και τη τροφή σου αλλά επίσης να μπορείς να τα χαρείς, να διασκεδάσεις και να βγεις χωρίς να φοβάσαι. Είναι να μπορείς να εμπιστεύεσαι.

Υπάρχουν τόσα εκατομμύρια κόσμου που δεν γνώρισαν ποτέ τη σημασία της αλλά ούτε αισθάνθηκαν την ευτυχία γιατί πολύ απλά τους λείπουν τα πιο σημαντικά για την επιβίωση που είναι η τροφή, το νερό και η ασφάλεια.

Όχι, τα χρήματα δεν την φέρνουν αλλά τόσα όσα μας εξασφαλίζουν τις απαραίτητες συναλλαγές και τη διατήρηση της αξιοπρέπειας μας είναι απλά ένα ακόμη αναγκαίο κακό για να τηρούνται οι υπόλοιπες προϋποθέσεις για να την βιώσουμε.

Έτσι λοιπόν, το θεωρώ ύβρη, μετά από όλα τα καλά που έχουμε να προσπαθούμε αέναα να βρούμε Την Ευτυχία και να μην είμαστε ευχαριστημένοι με τίποτα....

Κλείνοντας με τη φράση του Φρόυντ... «δεν υπάρχει καμιά συμβουλή που να κάνει για όλους· ο καθένας πρέπει να δοκιμάσει μόνος του με ποιον ιδιαίτερο τρόπο μπορεί να γίνει ευτυχισμένος»

...θα σας ευχηθώ να βρείτε τον τρόπο που θα είστε πραγματικά ήρεμοι, αληθινοί, με αγάπη, υγεία και εργασία και ως εκ τούτου ευτυχισμένοι!

Καλή Άνοιξη και επισήμως!

Κ.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την πρόταση να ανακηρυχθεί η 20η Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας,

«Ο ΟΗΕ ιδρύθηκε για να την προώθηση της ειρήνης, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την εξάλειψη της φτώχειας, τη βιώσιμη ανάπτυξη και όλοι αυτοί οι στόχοι συγκεντρώνονται σε έναν, που είναι η επίτευξη της ευτυχίας για όλη την ανθρωπότητα» 

Πηγή:www.skai.gr

Έρωτας είναι Θαρρώ...

Via

Δεν ξέρω αν οφείλεται στην Άνοιξη που σκάει σιγά σιγά μύτη αλλά διακρίνω μια γενικότερη ανάγκη για έρωτα και αγάπη. Διαβάζω τους φίλους μου να ποστάρουν σχετικά βίντεο αλλά και status, βλέπω άλλους να ερωτεύονται και να ξεκινούν όμορφα ταξίδια, κοιτώ χαμόγελα και όμορφες διαθέσεις σε πείσμα των καιρών και των δύσκολων καταστάσεων που όλοι ζούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο....

Σε μία από τις βόλτες μου στο διαδίκτυο έπεσα επάνω σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον βίντεο το οποίο δημιούργησαν τρεις φοιτητές του Ringling College of Art and Design.

Πρόκειται για μια animation ταινία μικρού μήκους που λέγεται "Brain Devided" κάτι σαν Διαιρεμένο Μυαλό (αν μπορούμε να το μεταφράσουμε)... το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο και 1.000 δολάρια στο 4ο Ετήσιο Cartoon Brew Student Animation Festival.

Την ταινία σκηνοθέτησαν οι Josiah Haworth, Joon Shik Song and Joon Soo Song και μας δείχνει με έναν εκπληκτικό τρόπο και μοναδικό χιούμορ, μπαίνοντας ουσιαστικά μέσα στον εγκέφαλο των δύο πρωταγωνιστών, τι συμβαίνει και πως αντιδρούν τα δύο ημισφαίρια όταν δύο άγνωστοι άνθρωποι βγαίνουν το πρώτο τους ραντεβού και περνούν την αμήχανη αυτή διαδικασία της πρώτης γνωριμίας τους.

Τι μπορεί αλήθεια, να συμβεί όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου σου (το δεξί που ελέγχει το συναίσθημα και το αριστερό που ελέγχει τη λογική) "μαλώνουν" προκειμένου να κατακτήσεις το άλλο φύλο;!

Μήπως τελικά όπως όλα στη ζωή, χρειάζεται συνεργασία για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα;!

Είναι μόνο 5΄ και αξίζει πραγματικά να το παρακολουθήσουμε τόσο για τα κωμικά του στοιχεία όσο και για την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει από τους τρεις φοιτητές!

Κ.

υ.γ. Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές και τα όμορφα λόγια σας στη προηγούμενη μου ανάρτηση! Τα νέα είναι ήδη καλά, όσο γίνεται δηλαδή...τουλάχιστον υπάρχει θεραπεία και μεγάλες πιθανότητες ίασης.
Είστε υπέροχοι και είστε το παρεάκι μου!

Μια Προσευχή!

Τελικά η ζωή όσο όμορφη και να είναι, είναι και πολύ δύσκολη...

Μετά το αρχικό σοκ άσχημων νέων και στα πλαίσια μιας γενικότερης ατμόσφαιρας και

περιβάλλοντος στα οποία για έναν ανεξήγητο λόγο επικρατούν άσχημα γεγονότα και ακούσματα

και έπειτα από άυπνες νύχτες και αυτή την αίσθηση της κακής φαγούρας που αισθάνεσαι εσωτερικά όταν δεν μπορείς τίποτα να κάνεις ενώ απλά ότι συμβαίνει γύρω σου σε ξεπερνά, προσπαθείς να μαζέψεις το μυαλό σου και να δείξεις ψυχραιμία.

Δεν μου αρέσει όμως να μένω στα δύσκολα για αυτό και μετά χαμογελώ, έστω και με δυσκολία γιατί ξέρω πλέον πως το χαμόγελο είναι μεταδοτικό και μπορεί να γιατρέψει.

Η ζωή μας σίγουρα δεν είναι εύκολη. Έχει όμως υπέροχες στιγμές και σημαντικά γεγονότα που σε αλλάζουν, σε δυναμώνουν και σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!

Θαυμαστοί οι άνθρωποι και αξιοσέβαστοι που μετά τις μεγάλες δυσκολίες μπορούν να αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία τη κατάσταση και να μεταδώσουν τη δύναμη τους!

Είμαι τόσο περήφανη για μερικούς ανθρώπους που λέγονται φίλοι μου!

Να ξέρεις κορίτσι μου, σε σέβομαι και σε εκτιμώ ακόμη περισσότερο τώρα!

Ότι σ' αγαπώ το ήξερες πάντα!

Όσο υπάρχει πόνος, υπάρχει και δύναμη και όσο μας συμβαίνουν τα δύσκολα τόσο περισσότερο αποκτάμε ανθρωπιά, σθένος, αληθινό χαμόγελο και χιούμορ πρώτα απ όλα με την ίδια τη ζωή.

Γιατί αν την πάρουμε και πολύ σοβαρά τη ριμάδα τη ζωή μας δεν θα μας βγει σε καλό!

Το μόνο καλό είναι πως καταλαβαίνουμε πως είναι όντως μικρή και πρέπει να δράττουμε κάθε λεπτό της ημέρας και της ώρας για να μην ξεχνάμε τα αυτονόητα!

Να μοιράζεστε αγάπη και να μη ξεχνάτε να το λέτε αλλά και να το δείχνετε στους δικούς σας!

Να προσέχετε και να μη παραλείπετε τις ετήσιες εξετάσεις σας!

Να έχετε γύρω σας ανθρώπους που σας αγαπούν και σας βάζουν τις φωνές γιατί νοιάζονται!

Μη θέλετε τα εύκολα! Τα εύκολα είναι επικίνδυνα γιατί τα δύσκολα είναι λίγο πιο κάτω...

Να ζητάτε τα δύσκολα γρήγορα για να γίνετε δυνατοί και να μάθετε να αντέχετε!

Να χαμογελάτε, μη το ξεχνάτε!

Να αγκαλιάζετε!

Αυτό που λέτε να το κάνετε για να μετρά η τιμή σας!

Να έχετε το θάρρος της γνώμης σας αλλά να είστε ευγενικοί!

Μη ξεχνάτε πως ο καθένας κουβαλά το σταυρό του και μη κρίνετε πριν μάθετε!

Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν ζει την απόλυτη ευτυχία.... Για όλους υπάρχει κάτι που τους πονά ή τους δυσκολεύει...

Υπάρχει εξήγηση για τα πάντα, ψάξτε την!

Βγάλτε τον καλό εαυτό των ανθρώπων και μείνετε εκεί που σας βγάζουν τον δικό σας καλό εαυτό!

Να μιλάτε, μη τα κρατάτε μέσα σας αλλά μη προσβάλλετε!

Να προσέχετε την διατροφή και τη φυσική σας κατάσταση!

Η δουλειά είναι καλό να υπάρχει αλλά δεν είναι το παν... Μη δίνετε περισσότερα απ όσα πρέπει γιατί η υγεία μετράει πιο πολύ!

Να στηρίζετε τους ανθρώπους σας!

Αγαπήστε, Αγαπήστε, Αγαπήστε! Δώστε την ψυχή και το σώμα σας...μη φοβάστε....Δεν ξέρετε τι χάνετε!

Ας ενώσουμε τις προσευχές μας για την Μαίρη, σας παρακαλώ...

Καλό μας βράδυ

Κ.

Δεκαπέντε + Ένας Bloggers...Μια Ιστορία Αγάπης, #3 Η παρεξήγηση

Η Ιστορία ξεκίνησε από τον Πέτρο εδώ
Η Αριστέα έδωσε το πρώτο κεφάλαιο εδώ
Έπειτα η Πεταλουδίτσα μας έδωσε το δεύτερο κεφάλαιο εδώ

Συνεχίζω εγώ με το τρίτο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας αγάπης!...

#3 Η Παρεξήγηση

Είχε ήδη ξημερώσει και ο ήλιος ενόχλησε τα μάτια του Στέλιου μέσα από τις μισάνοιχτες γρίλιες.

Τεντώθηκε όπως τα μωρά που δεν έχουν καμία έννοια. Με κλειστά ακόμη τα μάτια, μύρισε τη μυρωδιά της στα σεντόνια και άπλωσε το χέρι να την χαϊδέψει. Όλα του φαίνονταν σαν ένα όμορφο όνειρο και με ένα χαμόγελο άνοιξε τα μάτια καθώς έψαχνε να αγγίξει το βελούδινο δέρμα της. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε πως εκείνη έλειπε...

-"Δε μπορεί να ήταν όνειρο", αναφώνησε με μια χροιά λύπης αλλά και ανησυχίας μαζί.

Σηκώθηκε απότομα απ το κρεβάτι αφήνοντας πίσω του τη ξεγνοιασιά που μέχρι εκείνη τη στιγμή αισθανόταν, φόρεσε το παντελόνι του και άνοιξε τη πόρτα. Ίσως να τη προλάβαινε στην αυλή!

Είχε χρόνια να αισθανθεί άνετος, απελευθερωμένος και ναι, ενθουσιασμένος με κάποια κοπέλα! Για πρώτη φορά μετά από εκείνο το καταραμένο και φρικτό ατύχημα που του κατέστρεψε τη ζωή, είχε νιώσει κάτι να σκιρτάει μέσα του. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει όμως αυτή η κοπέλα ήταν κάτι το διαφορετικό. Είχε αισθανθεί πως δεν έμοιαζε με καμιά άλλη, ίσως μόνο σε εκείνη...

Τώρα όμως ήταν μάταιο να τα σκέφτεται όλα αυτά. Προφανώς η Βάσια το μετάνιωσε, δε φαινόταν εξάλλου, από τις κοπέλες της μιας νύχτας και μπορεί να πανικοβλήθηκε και να έφυγε. Δεν είχαν προλάβει καν να ανταλλάξουν τηλέφωνα. Πανικοβλήθηκε και αυτός τώρα!

-"Πώς θα την βρω;", σκέφτηκε... "Να την αγκαλιάσω για άλλη μια φορά. Να μυρίζω αυτή τη μυρωδιά βανίλιας του δέρματος της και να της χαϊδέψω τα μαλλιά... Να της πω πως δεν τελείωσε εδώ αλλά τώρα αρχίζουμε!"

Κάθισε στο κρεβάτι και ακούμπησε τους αγκώνες στους μηρούς του, σκύβοντας και κρατώντας το κεφάλι του. Τις σκέψεις του διέκοψε κάτι που γυάλιζε επάνω στη φλοκάτη δίπλα απ το κρεβάτι. Έσκυψε και έπιασε τη βέρα του... Τώρα μπερδεύτηκε περισσότερο. Τι δουλειά είχε η βέρα στο πάτωμα;

Σιγά σιγά έδεσαν τα γεγονότα στο μυαλό του. Κατάλαβε.... Αυτό ήταν, η Βάσια βρήκε τη βέρα και νόμιζε....
-"Ω, Θέε μου! Γιατί; Γιατί;"

Τώρα έπρεπε απαραιτήτως να την βρει! Να της εξηγήσει πως η χθεσινή νύχτα δεν ήταν ένα ψέμα. Εννοούσε όλα τα τρυφερά λόγια που της ψιθύριζε στο αυτί όταν οι δυο τους χανόντουσαν μέσα στου έρωτα τη παραζάλη και τα ζεστά κορμιά τους γινόντουσαν ένα. Να της μιλήσει για εκείνον.Είχε τόση ανάγκη να ανοιχτεί σε κάποιον άνθρωπο, να καταθέσει τη ψυχή του και να αφεθεί επιτέλους και η Βάσια μπορούσε να γίνει αυτός ο άνθρωπος!

Για χρόνια ολόκληρα δεν είχε μιλήσει σε κανέναν. Σε κανέναν για τη γυναίκα που λάτρευε και έγινε ο ίδιος η αιτία να την χάσει για πάντα. Κανένας ποτέ δεν έμαθε για την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε μετά και τον έσωσε την τελευταία στιγμή ο πατέρας του! Ένας πατέρας πρότυπο. Τον μεγάλωσε, τον σπούδασε, δούλευε σε δυο δουλειές για να μη τους λείψει τίποτα και για να μπορεί να πληρώνει τα φάρμακα και τις νοσηλείες της μητέρας του. Τώρα αξίζει κάθε δική του προσπάθεια ώστε να έχει τη φροντίδα και το τέλος που του πρέπει.

Ήθελε τόσα πολλά να της πει και επιτέλους να τα μοιραστεί για να γαληνέψει η ψυχούλα του.

Είχε περάσει ένας μήνας που ξημεροβραδιαζόταν μάταια στο καφενείο του κυρ Μιχάλη, ρωτώντας δεξιά και αριστερά για εκείνη και κρατώντας αντί για τα καλάθια του, το μπλε της μαντήλι. Δεν ήξερε που αλλού να πάει να την βρει. Κανείς δεν ήξερε.

-"Έλα παλικάρι μου, κερασμένο το γλυκάκι από μένα, να πάν' τα φαρμάκια κάτ'"
-"Να σαι καλά κυρ Μιχάλη μου, δε κατεβαίνει τίποτα."
-"Φάε κάτι βρε παιδί μου, μισός έχεις μείνει"
-"Αν τη δεις θα της πεις πως την ψάχνω;"
-"Πάλι τα ίδια θα λέμε βρε Στέλιο μου; Εννοείται πως θα της μιλήσω αμέσως μόλις την δω αλλά δεν έχει φανεί καθόλου βρε παιδί μου και δε μου μιλάς κιόλα να καταλάβω τι της έκανες τσι κοπέλας και εξαφανίστηκε."
-"Να της πεις πως είναι μεγάλη ανάγκη να της μιλήσω. Μεγάλη! Ναι;"
-"Ναι παιδί μου, άντε σύρε να πουλήσεις τίποτα γιατί τον τελευταίο καιρό τα'χεις φορτώσει στο κόκορα και οι ανάγκες τρέχουν."

Η Βάσια έσφιγγε τα δόντια και κρατιόταν με το ζόρι να μη βγει έξω ενώ δυο δάκρυα έπεσαν σαν κορόμηλα από τα μάτια της. Δεν ήξερε αν ήθελε να τον λιντσάρει, να τον χαστουκίσει ή να πέσει στην αγκαλιά του και να τον φιλήσει με όλη της τη ψυχή.
Είχε φτάσει νωρίτερα στο καφενείο, όχι για να τον δει, το αντίθετο. Ήθελε να μιλήσει στον κυρ Μιχάλη, να ρωτήσει για εκείνον στα κρυφά και να φύγει γρήγορα μη τύχει και τον πετύχει. Έπειτα από ένα μήνα γοερού κλάματος και άρνησης, έφτασε με πρησμένο, κατακόκκινο πρόσωπο και χτικιασμένο κορμί στο καφενείο.
-"Παναγιάμ' το φάντασμα! Μαύρα μάτια κάναμε βρε Βάσια μου, καλέ πως έχεις γίνει έτσι, τι συμβαίνει; Σε ψάχνει ο Στέλιος, εκείνο το αγόρι με τα φιστίκια, το ξέρεις;"
-"Σσσστ! Είναι εδώ;"
Είχε περιέργεια και αγωνία να μάθει τι κάνει έστω και από μακριά. Να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για εκείνον και ποιος τελικά ήταν. Παρόλο που πληγώθηκε πολύ, κάτι μέσα της επέμενε να της λέει πως ο Στέλιος είναι αυτό που φαίνεται, αληθινός και στοργικός. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως και αυτός είναι άλλος ένας ψεύτης. Το ένστικτο της ήταν πολύ δυνατό.
Κρύφτηκε πίσω από το πάγκο της κυρά Μαρίας τη τελευταία στιγμή πριν μπει εκείνος στο μαγαζί...
-"Αυτή τη φορά του είπα ψέματα του παλικαριού και δεν ξέρω τι έχει συμβεί μεταξύ σας αλλά Βάσια μου, ο Στέλιος είναι καλό παιδί και βασανισμένο. Έχει περάσει πολλά και παρόλα αυτά μένει αγωνιστής και βοηθάει τους πάντες."
Η Βάσια έμενε να τον ακούει, κοιτάζοντας τη σκακιέρα στο πάτωμα.
-"Καλέ πείτε μου τι συμβαίνει, θα σκάσω! Ένα μήνα αυτός ξημεροβραδιάζεται εδώ για να σε βρει, το ξέρεις; Μου ζητά το τηλέφωνο σου, να το δώσω;"
"Βάσια με ακούς;"
Ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της και ήδη μέσα της άρχιζε να παίρνει τις αποφάσεις της.
Για άλλη μια φορά η τύχη της ήταν να μπλέξει με κάποιον που τη κορόιδεψε...
-"Ξέρεις....είχε μια γυναίκα..."
-"ΕΙΧΕ;!" Ρώτησε η Βάσια και τον κοίταξε με τα μάτια της να αστράφτουν από χαρά και περιέργεια.
-"Πότε είχε; Τώρα δηλαδή δεν έχει;"
-"Ναι είχε... Πάει καιρός, έγινε ένα ατύχημα...περίμεναν και ένα παιδί...άστα να πάν΄ στο διάκο! Μη τα ρωτάς!"

Χαίρομαι πολύ που έγινα και πάλι μέρος μιας ακόμη υπέροχης ιστορίας, πολύ διαφορετικής από την προηγούμενη που όμως είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα και αγωνιώδης!

Ελπίζω να σας άρεσε η συνέχεια και να έδωσα τροφή για τους επόμενους.

Καλές δημιουργίες σε όλους!

Κ.