Αρχές, Αξίες, Όρια....
Και πολλές άλλες ακόμη έννοιες με ουσία και σπουδαίο περιεχόμενο ξεκινούν και μαθαίνονται μέσα στην οικογένεια.
Η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος όλης μας της προσωπικότητας.
Φυσικά και το κάθε άτομο έχει δική του προσωπικότητα, φυσικά και αργότερα επηρεάζεται και από το υπόλοιπο, πιο διευρυμένο περιβάλλον και τη κοινωνία αλλά ότι έχει γίνει μέσα στο σπίτι μας, καθορίζει ποιοι θα γίνουμε.
Όρια!
Σπουδαία έννοια.
Δεν υπάρχει πιο δύσκολη δουλειά από έναν γονέα να βάλει όρια στο παιδί του και συνάμα τίποτα δεν έχει πιο σημαντικό αποτέλεσμα στο να γίνει αυτό το παιδί, σωστός ενήλικας από τα όρια.
Σήμερα μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σαν πριγκιπόπουλα!
Πριγκιπόπουλα για ποιόν;! Για εμάς! Α, μπράβο! Ο δίπλα έχει το δικό του πριγκιπόπουλο...
Έχουμε γίνει μια κοινωνία που ο καθένας πιστεύει πως είναι Θεός... Ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχουν καταστραφεί γιατί στη πορεία κατάλαβαν πως στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα και πως πρέπει να μοιραστούν, να υποχωρήσουν, να βοηθήσουν, να προσπαθήσουν για να κερδίσουν με την αξία τους αυτά που επιθυμούν;! Πόσοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να προχωρήσουν στη ζωή τους γιατί εκεί που τα είχαν όλα στα πόδια τους, βγήκαν στον αληθινό κόσμο;
Ακόμη και αν στα μάτια μας τα παιδιά μας είναι μοναδικά, υπέροχα, πανέξυπνα, είναι τεράστιο λάθος να τα μεγαλώνουμε περνώντας τους πως είναι αυτά και κανείς άλλος.
Αν είσαι γονιός σίγουρα γνωρίζεις πόσο δύσκολο είναι να βάλεις όρια σε ένα τρίχρονο!
Σίγουρα ξέρεις πως το πιο εύκολο είναι να του δώσεις αυτό που θέλει για να σταματήσει να ωρύεται. Ως πότε όμως;
Μα, ως την επόμενη φορά που θα εμφανίσει την ίδια συμπεριφορά για να πάρει το επόμενο που θέλει και όταν του δώσεις και αυτό για να ησυχάσει το κεφάλι σου, θα έρθει πολύ γρήγορα μια μέρα που θα βρίζει για να πάρει αυτό που θέλει. Εσένα , τους άλλους, τι σημασία έχει; Τώρα το κακό έχει γίνει. Και θα έρθει και μια μέρα που θα δείρει για να πάρει αυτό που θέλει και μπορεί να έρθει και μια μέρα που θα σκοτώσει για να πάρει αυτό που θέλει (;)
Ξέρεις γιατί; Γιατί ποτέ ΕΣΥ σαν "γονιός" δεν του έμαθες το όχι και το μη. Ποτέ δεν του έμαθες πως σε όλα υπάρχουν όρια. Ποτέ δεν του έμαθες πως αν κάνει σα παλαβό δεν θα πάρει τίποτα και αν θέλει κάτι θα πρέπει να ηρεμήσει και να το ζητήσει με όμορφο τρόπο και αν και εφόσον είναι εφικτό, μπορεί να το πάρει αλλιώς ΌΧΙ δεν θα το πάρει.
Ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός και έχω πάρει χαμπάρι πως όσο μεγαλώνουν, γίνεται δυσκολότερο. Όμως γιατί σκατά γίναμε γονείς; Για να διαιωνίσουμε το είδος; Σκατά στα μούτρα μας αν είναι έτσι.
Ξέρω πόσο κουρασμένος μπορεί να είσαι και να παρακαλάς για 10 λεπτά ησυχίας...
Όμως σκέψου, αυτά τα 10 λεπτά θα είναι παροδικά και όσο εσύ θα "κερδίζεις" λίγο χρόνο ησυχίας, την ίδια στιγμή το παιδί σου θα χάνεται....
Τα παιδιά για να νιώσουν ασφάλεια και να μάθουν να αυτορυθμίζουν το θυμό τους και να ηρεμούν χρειάζονται τα όρια. Όσο δεν μπαίνουν όρια, το τραβούν ως εκεί που κάποιος θα τους σταματήσει, ακριβώς γιατί όλοι έχουμε ανάγκη να νιώσουμε τα σύνορα μας!
Όλοι έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση και την αγάπη των δικών μας.
Η αγάπη δε φαίνεται με το να τα δίνω όλα στο παιδί μου. Αυτά είναι Last Year....
Η αγάπη, η σιγουριά, η επιβεβαίωση έρχονται μέσα από τις αρχές που περνώ στο παιδί μου, τις αξίες που του εμφυσώ και τα όρια που του βάζω, ώστε να ξέρει πως ως εκεί είναι αποδεκτή η συμπεριφορά του και από εκεί και πέρα πρέπει να υποστεί τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των πράξεων του.
Αυτό το ίδιο το παιδί θα μάθει αργότερα να βάζει τα δικά του όρια, να ζητά με ωραίο τρόπο αυτά που επιθυμεί και να σέβεται τον εαυτό του.
Θα μάθει πως να λέει όχι και να το εννοεί και αυτό θα το γλυτώσει απο πολλούς κινδύνους στη ζωή του! Θα είναι δυνατό και σίγουρο για τον εαυτό του και θα σέβεται τους γύρω του.
Όλα αυτά φυσικά δε τα λέω εγώ αλλά οι ειδικοί.
Ναι, να εμπνεύσω την αυτοπεποίθηση στο παιδί μου αλλά αλήθεια, ξέρουμε τι σημαίνει η λέξη αυτοπεποίθηση ή την έχουμε βιάσει και αυτή;...
(είναι στα υπόψη για ξεχωριστή ανάρτηση).
Να το ενισχύσω, να του πω τα μπράβο του όταν τα αξίζει και για τις προσπάθειες και όχι μόνο για τα αποτελέσματα, να του σημειώσω όμως και τα άσχημα του χαρακτήρα του και να το βοηθήσω να τα διορθώσει. Να είμαι εκεί για αυτό και φυσικά και ουσιαστικά και την ίδια στιγμή να του μάθω ποια είναι τα όρια για το κάθε τι και ποιοι οι κανόνες. Να το βεβαιώσω πως εγώ θα είμαι πάντα εδώ για αυτό, να το ακούσω, να το στηρίξω, να το δυναμώσω αλλά να ξέρει πως κάποιες συμπεριφορές είναι ανεπίτρεπτες και έχουν συνέπειες.
Δεν είμαι η τέλεια μαμά και δεν θα γίνω ποτέ τέλεια.
Δεν υπάρχει τέλειος γονέας ούτε και Πανεπιστήμιο να το σπουδάσει κάποιος, όμως γιατί αλήθεια γίναμε γονείς αν όχι για να προσπαθήσουμε τουλάχιστον όσο καλύτερα μπορούμε να μεγαλώσουμε σωστούς, ολοκληρωμένους ανθρώπους που θα νιώθουν συμπόνια για το διπλανό τους και θα είναι αρκετά δυνατοί ώστε να μην χρειάζονται να αποζητούν τη προσοχή με χίλιους δυο καταστροφικούς τρόπους;
Η ανάρτηση αυτή ήταν μια κραυγή πόνου και αγωνίας....
Εύχομαι δύναμη και κουράγιο στους γονείς που χάσαν το κορίτσι τους και Καλό Παράδεισο στο πλάσμα αυτό.
Μακάρι η κοινωνία μας να μη γνωρίζει ξανά τίποτα παρόμοιο.
Κ.
υ.γ. Θέλω να σημειώσω πως ακριβώς επειδή η δουλειά του γονέα είναι η πιο δύσκολη, για να μπορείς νιώσεις καλά με τον εαυτό σου και να είσαι σε θέση να θέσεις όρια στο παιδί σου και να είσαι αυστηρός εκεί που πρέπει, θα πρέπει πρώτα να έχεις κάτσει μαζί του να παίξεις, να το μάθεις, να το νιώσεις. Έτσι και αυτό θα σε ακούει καλύτερα και εσύ θα αισθάνεσαι πως κάνεις ότι μπορείς και είσαι σε πολλά σωστός και παρών ώστε να δώσεις το "δικαίωμα" στον εαυτό σου να φερθεί ορισμένες φορές αυστηρά και απόλυτα.
Αυτό είναι κάτι που εμένα με βοηθά πολύ στη ψυχολογία μου.
Θέλω πολύ να διαβάσω τη γνώμη σας και τις προσθήκες σας στο θέμα.
