Έχουν γίνει σημαντικές επιστημονικές μελέτες επί του θέματος και σίγουρα εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κάνω μια τέτοιου είδους προσέγγιση.
Παρόλα αυτά, με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως το κομμάτι αυτό και για αυτό τον λόγο παρακολούθησα πριν περίπου 2 χρόνια σχετικό 3μηνο Σεμινάριο για την "Πολιτιστική Διαχείριση και Μουσειολογία".
Στόχος μου τότε ήταν να παρακολουθήσω το σχετικό Μεταπτυχιακό του Πάντειου Πανεπιστημίου αλλά ενώ διάβαζα ένα ολόκληρο καλοκαίρι και παρόλο που πέρασα τις γραπτές εξετάσεις, το αρμόδιο συμβούλιο με έκοψε στην συνέντευξη χωρίς καμία απολύτως αιτιολογία....τα συμπεράσματα δικά σας!
Φυσικά δεν ξαναπροσπάθησα, όμως παρακολουθώ τα τεκταινόμενα και διαβάζω προκειμένου να ενημερώνομαι για τις εξελίξεις στον τομέα αυτόν.
Αν πάμε πίσω στο παρελθόν, τα πρώτα μουσεία ήταν κάτι σαν συλλογές από διάφορα αντικείμενα και έργα. Ενεργό ρόλο σε αυτά είχαν κατά κύριο λόγο οι ευγενείς και οι εύρωστες κοινωνικές ομάδες καθώς και οι καλλιτέχνες. Τα Μουσεία πλέον, τα τελευταία χρόνια, "ανοίγουν" και στρέφονται όλο και περισσότερο προς το κοινό, προς τον κόσμο. Ο στόχος τους, έχει μετατεθεί από τα αντικείμενα αυτά καθεαυτά, στους επισκέπτες.
Είναι γεγονός πως εδώ και κάποια χρόνια έχουν χάσει την αίγλη και την επισκεψιμότητα που είχαν, οπότε και αναγκάστηκαν οι Διαχειριστές και Διοικητές τους, να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται και τα πράγματα στα οποία δίνουν βάση και να δώσουν πλέον βάση στο πως θα προσελκύσουν τον κόσμο και θα κάνουν τα μουσεία να είναι ελκυστικά προς τον κόσμο.
Σιγά σιγά, το μουσείο παύει να έχει την απόμακρη και αυστηρή εικόνα του απλησίαστου και γίνεται περισσότερο προσιτό σε όλους μας, δίνοντας σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου επιπέδου και υποβάθρου, την δυνατότητα να τα επισκεφτεί, να γνωρίσει τον παρελθόν αλλά και το μέλλον, να πληροφορηθεί, να διδαχτεί, να ενθουσιαστεί και να ζήσει μια ολόκληρη πλέον εμπειρία.
Μπαίνουν, πλέον, νέα δεδομένα όπως ο διαδραστικός χαρακτήρας των μουσείων, οι live παραστάσεις, η δυνατότητα παρακολούθησης εργασιών και συντηρήσεων που πραγματοποιούνται σε πραγματικό χρόνο. Ταυτόχρονα έχει διεισδύσει έντονα η τεχνολογία η οποία έχει βοηθήσει με πάρα πολλούς τρόπους να γίνουν τα μουσεία πιο προσβάσιμα.
Για παράδειγμα, πλέον μπορούμε από τον υπολογιστή μας και μόνο να επισκεφτούμε σχεδόν εξ ολοκλήρου ένα μουσείο ενώ η τοποθέτηση οθονών και tablet εντός τους, βοηθούν τον επισκέπτη να ενημερωθεί με τον τρόπο που θέλει και όσο θέλει ο ίδιος και να "παίξει" με τις επιλογές και τις πληροφορίες που του δίνονται.
Μειώνουν, λοιπόν, την βαρύτητα που δίνουν στο εκθεσιακό και καλλιτεχνικό τους μέρος και αρχίζουν να δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στον άνθρωπο, τον επισκέπτη και τις ανάγκες του.
Η οικονομική κρίση έχει επιβαρύνει ιδιαιτέρως όλα τα πολιτιστικά ιδρύματα.
Ο κόσμος έχει μειωθεί δραματικά και πολλά από αυτά αν δεν έχουν κλείσει ήδη, φυτοζωούν.
Έχουν φυσικά σταματήσει οι επιχορηγήσεις, οι χορηγίες και οι επιδοτήσεις.
Λύσεις υπάρχουν:
Όπως ιδιαίτερες εκθέσεις και διαδραστικά παιχνίδια για τα παιδιά, απασχόληση ηλικιωμένων ανάλογα με τις προτιμήσεις τους, μείωση εισιτηρίου για να γίνονται προσιτά σε περισσότερο κόσμο, εύρεση ιδίων πόρων για να έχουν ανεξαρτησία, προσφορές μελών, διοργάνωση θεματικών εκδηλώσεων, συνεργασία ανάμεσα στα μουσεία με φιλοξενία εκθέσεων εκατέρωθεν, επισκέψεις των μουσείων στον κόσμο με συμμετοχή σε μεγάλες διοργανώσεις, περίπτερα κλπ., άνοιγμα προς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσέλκυση των νέων μέσω εθελοντισμού και part time εργασίας, μαγαζάκια και καφετέριες εντός των μουσείων και τόσα άλλα...
Όπως ιδιαίτερες εκθέσεις και διαδραστικά παιχνίδια για τα παιδιά, απασχόληση ηλικιωμένων ανάλογα με τις προτιμήσεις τους, μείωση εισιτηρίου για να γίνονται προσιτά σε περισσότερο κόσμο, εύρεση ιδίων πόρων για να έχουν ανεξαρτησία, προσφορές μελών, διοργάνωση θεματικών εκδηλώσεων, συνεργασία ανάμεσα στα μουσεία με φιλοξενία εκθέσεων εκατέρωθεν, επισκέψεις των μουσείων στον κόσμο με συμμετοχή σε μεγάλες διοργανώσεις, περίπτερα κλπ., άνοιγμα προς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσέλκυση των νέων μέσω εθελοντισμού και part time εργασίας, μαγαζάκια και καφετέριες εντός των μουσείων και τόσα άλλα...
Το μυστικό είναι να γίνουν τα μουσεία απαραίτητα στην καθημερινότητα των ανθρώπων!
Να γίνουν ανοικτά προς την ίδια την ζωή και τις εξελίξεις της!
(πηγή: Εφημ. Καθημερινή-13/04/13)
Δεν μπορεί για παράδειγμα, η Ακρόπολη να κλείνει καθημερινά αλλά και τα σαββατοκύριακα στις 15:00. Δεν γίνεται οι υπάλληλοι να είναι αγενείς και μη εξυπηρετικοί. Αν θέλουμε να γεμίσουν ξανά ζωή τα πολιτιστικά μας ιδρύματα και να μην θεωρούνται κάτι απρόσωπο, απρόσιτο και καθαρά καλλιτεχνικό, θα πρέπει να αφουγκραστούν την ζωή και τις ανάγκες που προκύπτουν καθημερινά, να γίνουν μέρος της κοινωνίας στην οποία ανήκουν, να αγκαλιάσουν όλες τις ηλικιακές, κοινωνικές και άλλες ομάδες και να δείξουν πως είναι εδώ, στην διάθεση του κόσμου και των επιθυμιών του.
Ας μην ξεχνάμε τέλος, πως τα μουσεία ελκύουν τον τουρισμό και την πολιτιστική κατανάλωση στην χώρα μας. Οπουδήποτε λειτουργούν σωστά και διαφημίζονται όπως πρέπει προσφέρουν ιδιαίτερα οφέλη σε ολόκληρη την κοινωνία!
Είμαστε η μόνη χώρα που έχει όλη αυτή την πολιτιστική κληρονομία και τον πλούτο και δεν διαχειριζόμαστε, ούτε στο ελάχιστο με τον σωστό τρόπο αυτά που διαθέτουμε... Ταξιδεύουμε σε άλλες χώρες και τρέχουμε να δούμε τα αξιοθέατα τους ακριβώς γιατί τα περιποιούνται, τα διαφημίζουν και τα "χρησιμοποιούν" προς όφελος τους.
Στην χώρα μας τι κάνουμε;
Οφείλουν τα μουσεία με τους σωστούς managers και τις σωστές κινήσεις να προσαρμοστούν στις υπάρχουσες συνθήκες και ύστερα οφείλει ο κόσμος να βάλει το μουσείο στη ζωή και την καθημερινότητα του προς γνώση, διασκέδαση και χαλάρωση!
Στόχος: Να αντικατασταθεί κάποιος άλλος τρόπος για τα παραπάνω, όπως το να πιούμε έναν καφέ οπουδήποτε αλλού, με μια επίσκεψη σε κάποιο μουσείο και να πιούμε τον καφέ μας εκεί!
Κ.
υ.γ. Είμαι πολύ χαρούμενη για το γεγονός πως κατάφερα να κάνω, μετά από πολύ καιρό που το ήθελα, αυτή την ανάρτηση... :-)
