Μικροπρέπειες...

Μικροπρέπειες....

Πόσο ρηχό, πόσο μικρό, πόσο ανούσιο είναι να κάνεις μικροπέπειες...

Πόσο χάσιμο χρόνου...είναι να είσαι μικροπρεπής...

Έχω προσπαθήσει να σκεφτώ τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να συμπεριφερθεί έτσι...

Να είναι ζήλια; Να είναι πλήξη και να μην έχει τίποτα καλύτερο να ασχοληθεί αυτός ο άνθρωπος;

Να είναι ότι έτσι του μάθανε...;

Τις τελευταίες μέρες είτε ακούω αφηγήσεις άλλων για ανθρώπους που είναι "μικροί", είτε έχω δεχτεί η ίδια τέτοιες συμπεριφορές.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως μερικοί άνθρωποι σπαταλούν τον, πολύτιμο σε όλους μας, πλέον, χρόνο τους, για να σχολιάζουν με κακεντρέχεια, για να κρατούν κακίες, για να κουτσομπολεύουν, για να στην "στήσουν", για να γκρινιάζουν...

Δεν μπορώ να πιστέψω και να χωρέσει ο νους μου, ότι στην ηλικία που βρίσκομαι εγώ τώρα αλλά και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ασχολείται κάποιος περισσότερο με τους άλλους παρά με τον ίδιο του τον εαυτό, για κακό σκοπό.

Πόσο ανίδεοι πρέπει να είναι αυτοί η άνθρωποι για τις πραγματικές αξίες της ζωής... Πόσο δεν γνωρίζουν πως η εκτίμηση και ο σεβασμός κερδίζονται, δεν απαιτούνται.... Πόσο δυστυχισμένοι θα είναι όταν φτάσουν στο σημείο της συνειδητοποίησης και δουν πως δεν έκαναν τίποτα καλό όχι μόνο για τους γύρω τους αλλά πάνω απ όλα για τον ίδιο τους τον εαυτό...

Είναι πραγματικά στενάχωρο, να μην αντιλαμβάνεται κάποιος πως όταν κάνει μια καλή πράξη μέσα από την καρδιά του, λέει μια καλή κουβέντα χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, προσφέρει βοήθεια, χαρά και γνώση απλόχερα, κάνει πρώτα καλό στην ίδια του την ψυχή και το μυαλό και ύστερα στους "παραλήπτες".

http://www.flickr.com/photos/tambako/4774968580/

Στεναχωριέμαι να βλέπω πως ζω σε έναν κόσμο που είναι κακός, πονηρός, θέλει αυτό που έχεις εσύ (ακόμα και αν είναι μια τρίχα) και πόσο μα πόσο χαίρομαι και αγαλλιάζει η ψυχή μου όταν βλέπω όμορφες πράξεις, απλόχερα όμορφες κουβέντες και χαμόγελα!

Όταν κάνουμε όμορφα πράγματα, μένει πάντα η αίσθηση της πληρότητας και της ευχαρίστησης!

Μόνο έτσι είναι ο άνθρωπος χορτάτος!

Όταν ακολουθείς μόνο τα μικρά πράγματα, πάντα θες κι άλλο, πάντα κάτι λείπει...ποτέ δεν είσαι αρκετά ευχαριστημένος...και απλά συνεχίζεις, όχι μόνο να μην προσφέρεις τίποτα αλλά, μάλιστα, να καταστρέφεις οτιδήποτε γύρω σου...

Δεν θέλω να ζω σε έναν κόσμο που παραπαίει...

Δεν θέλω να ζω σε έναν κόσμο που φθονεί, που θέλει τον πόνο, που θέλει το κακό...

Δεν είμαι ονειροπαρμένη και ρομαντική....

Είμαι θετική και θέλω να βλέπω θετικές πράξεις που μας γεμίζουν ένεργεια και όχι πράγματα που μας την ρουφάνε και μας αφήνουν αφυδατωμένους από αισθήματα και ανθρωπιά!

Δεν θα πάρουμε τίποτα μαζί μας...ούτε τους εγωισμούς, ούτε τις μικροπρέπειες, ούτε τις κακίες, ούτε κληρονομιές, ούτε δουλειά, ούτε υλικά πράγματα....

Το μόνο που μπορούμε να πάρουμε...είναι Αγάπη! Μόνο η Αγάπη μένει! Μόνο αυτή, η πραγματική, η ανιδιοτελής μας γεμίζει και μας καθορίζει!

Και ξέρεις από που φαίνεται...;

Από το πόσο χαμογελαστό και γαλήνιο είναι το πρόσωπο ενός ανθρώπου που φεύγει.....

Καλό βράδυ!

Κ.

http://www.google.com/imgres
q=%27when+you+get,+give.+when+you+learn,+teach%27&um=1&hl=en
&client=safari&sa=N&rls=en&biw=1438&bih=698&tbm=
isch&tbnid=LRAXrfiYxeoGzM:&imgrefurl=http://www.
momssigncompany.com/Inspirational.html&docid=APIXhv9K-
WMQXM&imgurl=http://www.momssigncompany.com
/377_500_csupload_3851894.jpg%253Fu%253D62881311&
w=377&h=500&ei=a-tlT8qfDeO00QGQq_2tCA&zoom=1