Ετοιμάζω Ταξίδι Μοναχά για Πάρτη μου!

Αυτή εδώ η ανάρτηση γράφτηκε για ένα όμορφο και ήρεμο ταξιδάκι το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας με τον τίτλο "Ταξιδάκι χαλάρωσης μέσα στη Φύση" αλλά ποτέ δεν είδε το φως της δημοσιότητας (εδώ γελάνε...) μιας και συνέπεσε με κάποια δυσάρεστα γεγονότα τα οποία δεν μου επέτρεπαν να γράφω εγώ για ταξίδια και όμορφες στιγμές. Ευτυχώς και τα πράγματα έφτιαξαν και ήρθε η ιδέα της Πέτρας μας, να καλύψει αυτό το μεγάλο κενό με την πρόταση της να γράψουμε κάποιο ταξίδι μας με τον τίτλο που βλέπετε παραπάνω :-).
Σαν γνήσιος τοξότης λατρεύω στη κυριολεξία τα ταξίδια και θα μπορούσα να γράφω καθημερινά τέτοιες αναρτήσεις για τα μέρη που έχω επισκεφτεί αλλά και για εκείνα που θα ήθελα. Μάλιστα, μπήκα στη διαδικασία να εκμεταλλευτώ την προτροπή της Πέτρας και να γράψω για κάτι πιο εντυπωσιακό αλλά προτίμησα να δημοσιεύσω την αδημοσίευτη ανάρτηση μου. Εξάλλου, τέτοιου είδους θέματα δεν λείπουν ποτέ απ το ρεπερτόριο μου! :-)

Πάμε, λοιπόν...

Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας ήταν άκρως χαλαρωτικό και ξεκούραστο. Δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο αλλά αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να απολαύσουμε τη ξεκούραση που τόσο έχουμε ανάγκη!

Μια βόλτα στο χωριό, πολλή βροχή, όμορφη παρέα, επαφή με τη φύση και τα ζώα και ξεκούραση μπροστά στο τζάκι ήταν οι ασχολίες μας και παρόλο που τα χιλιόμετρα ήταν πολλά και το ταξίδι μεγάλο, οι εικόνες μας γέμισαν τόσο πολύ το μυαλό και τη ψυχή που οι μπαταρίες μας θα κρατήσουν σίγουρα για αρκετές ακόμη ημέρες.

Το φαγητό και ο ύπνος ήταν τα βασικά συστατικά του τριημέρου ενώ η αποτοξίνωση που έκανα από τον υπολογιστή σα να μου άρεσε αρκετά αυτή τη φορά και με δυσκολία πιάνω και πάλι να γράψω.

Παρόλο που έβρεχε συνέχεια και ο καιρός ήταν μουντός, είχε το ιδανικό φως για πανέμορφες φωτογραφίες. Τα βουνά φαινόντουσαν υπέροχα και το πράσινο τοπίο μας χάριζε απλόχερα εικόνες καρτ-ποστάλ.

Αγαπημένη στιγμή όταν βγαίναμε έξω και μυρίζαμε την υγρασία και το χορτάρι.
Το πρώτο πρωινό μας περίμεναν υπέροχες χωριάτικες τηγανίτες με μέλι του χωριού!

Η γάτα, η Μόνικα παρακαλούσε να μπει μέσα αλλά τα πράγματα είναι λίγο αυστηρά....ενώ το κοκόρι πιάστηκε στα πράσα να έρχεται και αυτό προς το σπίτι!

Μια κοντινή βόλτα με την Ήρα που δεν καταλάβαμε αν την πήγαμε εμείς ή μας πήγε εκείνη, μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε όμορφες εικόνες, να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα και να απολαύσουμε περπάτημα.

Η Φύση έχει ήδη ξυπνήσει και περιμένει στωικά και επίσημα την άνοιξη για να μας χαρίσει τα υπέροχα χρώματα της!

Ένα παραμυθένιο ουράνιο τόξο μας συνόδευε στο μεγαλύτερο μέρος του δρόμου της επιστροφής, τραβώντας βλέμματα οδηγών και επιβατών και αποδεικνύοντας πως όλοι μας τελικά έχουμε ανάγκη από λίγη μαγεία!
Οι φωτογραφίες δεν κατάφεραν να πιάσουν τη πραγματική του ζωντάνια αλλά νομίζω πως μπορούν να σας μεταφέρουν την αίσθηση.

Η Τέχνη της ίδιας της ζωής και της φύσης είναι η αυθεντική και πραγματική τέχνη η οποία εμπνέει όλους εμάς να γινόμαστε δημιουργικοί και να αντιγράφουμε ουσιαστικά το ταλέντο τους!
Κ.

Ευχαριστώ πολύ την Πέτρα για το "μπαλάκι" που μου επέτρεψε να ξεθάψω τούτη την άναρτηση!