Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία - "Πάντα να Πιστεύεις!"

Το κορίτσι είχε μείνει να κοιτά όλο λαχτάρα έξω από τη μπαλκονόπορτα με τα χεράκια της κολλημένα στο τζάμι. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ο Άγιος Βασίλης ερχόταν πάντα όταν εκείνοι έφευγαν για να κάνουν ρεβεγιόν σε φιλικό σπίτι. Τα δώρα έβρισκε μαζί με τη μικρή αδελφή της το άλλο πρωί αφού το ξημέρωμα που γύριζε σπίτι η οικογένεια, τα δυο κορίτσια είχαν αποκοιμηθεί. Είχε την ελπίδα πως ίσως για μια φορά έρθει λίγο νωρίτερα και πετύχει να τον δει κλεφτά, στον ουρανό με το έλκηθρο και τους ταράνδους του..... Ίσως στη διαδρομή του προς κάποιο άλλο σπίτι.....;!

Βοήθησε τη μητέρα της να αφήσουν στο τραπεζάκι, τη ζεστή σοκολάτα και το μπισκότο στον Άγιο Βασίλη και ξανακοίταξε για μια τελευταία φορά έξω απ το τζάμι.

 - Ελάτε κορίτσια, ώρα να φύγουμε. Είπε ο πατέρας και τις πήρε και τις δυο στην αγκαλιά του.

Ήξεραν πως η μαμά θα κλειδώσει το σπίτι και μέχρι να τις τακτοποιήσει ο μπαμπάς στο αμάξι, θα ερχόταν εκείνη για να φύγουν.

Κάτι όμως, που το κορίτσι είχε αρχίσει να μεγαλώνει και να υποψιάζεται, κάτι που ο πατέρας άργησε να βγει απ τη πόρτα, κάτι που η μητέρα βιάστηκε.... Την είδε να αφήνει τα δώρα κάτω απ το δέντρο...

 - Αχά! Αναφώνησε. Ώστε εσύ αφήνεις τα δώρα στο δέντρο!

Οι δυο γονείς έσκασαν στα γέλια με την αντίδραση του κοριτσιού και μη έχοντας τι να απαντήσουν.

Ευτυχώς η μικρή ήταν αρκετά μικρή και δεν πήρε πολύ χαμπάρι τι είχε γίνει.

 - Τώρα; Ρώτησε με απορία η μητέρα έχοντας ακόμη σχηματισμένο στα χείλη της το χαμόγελο.

 - Ησύχασε είπε η πατέρας, που ανέλαβε το ρόλο του πιο ψύχραιμου, στο κορίτσι. Θα το συζητήσουμε μετά μόνοι μας, έτσι; Και της έκλεισε το μάτι. Μην ακούσει η μικρή, της ψιθύρισε στο αυτί.

Απ τη σύγχυση, άφησε η μητέρα τα δώρα όπως όπως κάτω απ το δέντρο και βγήκαν απ το σπίτι όλοι μαζί, ξεχνώντας να δαγκώσει το μπισκότο και να πιει μια γουλιά απ τη σοκολάτα πριν βάλει το κραγιόν της...

Το ξημέρωμα γύρισε η οικογένεια σπίτι της και όσο πιο αθόρυβα γινόταν οι γονείς έβαλαν τα κορίτσια στα κρεβάτια τους και έπεσαν και εκείνοι να ξεκουραστούν.

Σε λίγες ώρες η μικρότερη άνοιξε πρώτη τα ματάκια της και θυμήθηκε πως είναι Χριστούγεννα!

 - Νίνα, τσίπνα! Τσίπνα! Τα ζώρα! Ήθε ο Α Βασίης!

Τα κορίτσια έτρεξαν με λαχτάρα κάτω απ το δέντρο ενώ με τη φασαρία σηκώθηκαν και οι δυο γονείς και πήγαν να μοιραστούν με τα κορίτσια τη χαρά τους.

Παρότι αγουροξυπνημένη η μητέρα παρατήρησε κάτι αλλόκοτο...

 - Μα πως; Σιγοψιθύρισε..... Αποκλείεται...!

 - Τι συμβαίνει; Τη ρωτά ο πατέρας.

 - Μα, μα... εγώ ξέχασα χτες...

 - Τι ξέχασες καλέ;

 - Ξέχασα, σου λέω να δαγκώσω το μπισκότο και να πιω μια γουλιά σοκολάτα όπως φύγαμε μέσα στο πανικό.

 Οι γονείς πλησίασαν στο τραπέζι να δουν καλύτερα.

Το μπισκότο ήταν μισό και η σοκολάτα είχε σχεδόν τελειώσει....

 - Ο Άγιος Βασίλης.....;!  Αναφώνησε η μητέρα.

 - Χαχαχα!!! Γέλασε με τη ψυχή του το μεγάλο κορίτσι. Τι λες βρε μαμά; Αφού μου τα είπε όλα χτες ο μπαμπάς!

Ε;....  Ναι, αλλά.....

Τα δώρα ήταν προσεκτικά τακτοποιημένα κάτω απ το δέντρο και εκεί υπήρχε ένα ακόμη για την ίδια με μια κάρτα που απ έξω είχε έναν Άγιο Βασίλη να κλείνει πονηρά το μάτι.

Είχε 5 χρόνια να δει δικό της δώρο. Μόνο για τα παιδιά έβγαιναν όπως όπως...

Κοίταξε τον άντρα της ο οποίος την κοιτούσε με την ίδια απορία...

Άντε τώρα να πείσουν πάλι τη μεγάλη κόρη για τη μαγεία των Χριστουγέννων...!

Κ.

Η Χριστουγεννιάτικη αυτή ιστορία γράφτηκε με προτροπή της Αριστέας μας.

Δείτε εδώ και τις υπόλοιπες μαγικές ιστορίες!

*Καλέ, παρατηρήσατε πως χιόνισε....;!   :-)