Ιστορίες του Καφενέ #2: Ο τελευταίος καφές...

Ο κυρ Μιχάλης τον τελευταίο καιρό φαινόταν ανήσυχος και προβληματισμένος.

Ο κόσμος που τον γνώριζε πλέον καλά, το είχε αντιληφθεί αλλά κανείς δεν έλεγε τίποτα.

Για να είναι ο κυρ Μιχάλης έτσι κάτι δεν πάει καλά, σιγοψιθύριζαν μεταξύ τους αλλά κανείς δεν τόλμαγε να του ανοίξει κουβέντα. Ο κυρ Μιχάλης ήταν πολυλογάς...με των άλλων τις ζωές! Καλός και άγιος άνθρωπος αλλά κουτσομπόλης, κακά τα ψέματα. Όταν όμως το θέμα ερχόταν στα προσωπικά του, ήταν σφραγισμένος τάφος. Πέρα από τα βασικά και καθημερινά, δεν συζητούσε ποτέ με κανέναν τους προβληματισμούς και τα πολύ δικά του.

Οι μέρες περνούσαν και τίποτα δε φαινόταν να έχει αλλάξει στη καθημερινότητα του συμπαθέστατου αυτού καφενείου που αποτελούσε όαση ξεκούρασης και ανασυγκρότησης για πολύ κόσμο είτε για ένα διάλειμμα στο ενδιάμεσο της ημέρας από τη δουλειά τους, είτε για παρέα τα γεροντάκια, είτε για βόλτα ζευγαριών, οικογενειών και εργένηδων. Πλέον ο κυρ Μιχάλης και οι θαμώνες ήταν σαν οικογένεια. Κάθε τόσο είχε σταθερά
και νέους πελάτες οι οποίοι γινόντουσαν και αυτοί μέρος του γραφικού αυτού στεκιού.

Το καφενείο το είχε κληρονομήσει απ τον πατέρα του. Ένας άνθρωπος ίδιος με τον γιο του που τον αγαπούσαν όλοι. Σε εκείνο το καφενείο μέχρι και σχέδια επανάστασης καταστρώθηκαν κάποτε!

Ο κυρ Μιχάλης είχε μεγαλώσει μέσα εκεί. Ανάμεσα σε εξέχουσες προσωπικότητες αλλά και απλό, λαϊκό κόσμο. Και ποιος δεν είχε περάσει! Οι φωτογραφίες στους τοίχους το μαρτυρούσαν καθαρά. Εκείνος είχε μάθει να συμπεριφέρεται και με τους τύπους εκεί που έπρεπε αλλά και με αυθεντική μαγκιά* εκεί που επιβαλλόταν. Το μαγαζί αυτό ήταν η ίδια του η ζωή με τόσες αναμνήσεις από την παιδική του ακόμη ηλικία μέχρι και σήμερα που είχε αναλάβει τα ηνία και "έτρεχε" με επιτυχία την επιχείρηση.

Ένα βράδυ αφού είχε κλείσει το μαγαζί, εκεί που ο συμπαθής καφετζής καθάριζε και τα τελευταία τραπέζια και σήκωνε τις καρέκλες για να σφουγγαρίσει η κυρά Μαρία, ζαλίστηκε, παραπάτησε και τελευταία στιγμή προσγειώθηκε λίγο απότομα σε μια απ τις καρέκλες. Η γυναίκα του τρελάθηκε και έτρεξε μπουρδουκλωμένη προς το μέρος του.

-Μιχάλη; Μιχάλη;!

-Καλά, καλά είμαι δεν είναι τίποτα.

Δύσκολος άνθρωπος...

-Μιχάλη, μη μου λες εμένα δεν είναι τίποτα! Είσαι καλά; χτύπησες; Κάτσε να δω.

-Έλα βρε γυναίκα! Της φώναξε. Καλά είμαι σου λέω, δεν ήταν τίποτα.

Εκείνη αποτραβήχτηκε αλλά ήταν και η ίδια σκληρή όταν χρειαζόταν, ειδικά όταν ήταν από αγάπη. Του έφερε λίγο νερό, του χάιδεψε τρυφερά τη πλάτη και τον φίλησε στο μέτωπο. Κοιτάχτηκαν για λίγο στα ματιά, έτσι βαθιά όπως ήξεραν εκείνοι και η ένταση καταλάγιασε. Η κυρα Μαρία πήρε μια καρέκλα και έκατσε δίπλα του. Είχε έρθει η ώρα να μιλήσουν.

-Συγνώμη Μαρία, πραγματικά συγνώμη αλλά πλέον έχω τρελαθεί. Δεν είναι δυνατόν αυτό που συμβαίνει. Μα, να έχουμε το μαγαζάκι μας, να πηγαίνει, Δόξα τον Θεό, καλά και όχι μόνο να βγάζει τα έξοδα του αλλά υπό άλλες συνθήκες να έχουμε και εμείς τη δυνατότητα να ζήσουμε αξιοπρεπώς και να μας τα παίρνουν όλα οι αλήτες! Γιατί; Γιατί;

Τι έκανα λάθος; Μια ζωή δεν ήμουν εντάξει στις εφορίες μου, στις υποχρεώσεις μου;

-Επειδή ήσουν εντάξει γίνεται αυτ....

-Δεν ήμουν πάντα μπροστά στις πληρωμές μου;

-Μιχάλη ηρέμ...

-Δε χρωστούσα ποτέ σε κανένα! Σε κανένα! ΔΕΗ-ΕΥΔΑΠ-ΕΦΟΡΙΑ-ΤΕΒΕ! Τα πάντα! Αλλά όχι, κύριε σου λέει θα σε ξεζουμίσουμε! Και πάρε και τον ΕΝΦΙΑ και πάρε τα χαράτσια και πάρε πάρε πάρε μέχρι να ψοφήσεις και να ζουν αυτοί με τα κότερα πίνοντας το αίμα σου!

-Μιχάλη φτάνει! Θα αφήσεις και κανέναν άλλο να μιλήσει;

Ο κυρ Μιχάλης σώπασε μπροστά στο άγριο βλέμμα της γυναίκας του.

-Κάποια λύση θα βρεθεί βρε παιδί μου, κάτσε να μιλήσουμε ξανά αύριο στον λογιστή. Δε μπορεί αφού είμαστε επικερδής επιχείρηση.

-Γυναίκα, ξέρεις τι είναι το μαγαζί σου να "βγάζει" και να μην αντέχεις το βάρος από τα χαράτσια και τους φόρους και να πρέπει να κλείσεις; Ξέρεις τι είναι να μην έχεις πραγματικό πρόβλημα και να στο δημιουργούν γιατί πλέον ότι έχεις είναι μια ανοιχτή πληγή; Που θα μας φτάσουν ακόμη Θέε μου;!

-Πως δεν ξέρω; Εγώ εδώ μέσα δεν είμαι τόσα χρόνια; Ξέχασες; Εδώ γνωριστήκαμε, εδώ κάναμε την οικογένεια μας και εδώ θα πεθάνουμε Μιχάλη! Στο εγγυώμαι! Δεν θα μας κλείσουν αυτοί με το έτσι θέλω! Θα βρεθεί λύση, είμαι αισιόδοξη και έτσι πρέπει να είσαι εσύ. Πείσμωσε και βάλε τα δυνατά σου! Λαμογιές θέλουν; Λαμογιές θα έχουν! Γιατί δηλαδή εμείς να είμαστε καθόλα νόμιμοι και παρόλα αυτά να ζητούν και άλλα και άλλα; Τους "εντάξει" κυνηγούν, δεν το έχεις καταλάβει; Όλα τα λαμόγια τρώνε με χρυσά κουτάλια...

-Δεν τα ξέρω εγώ αυτά Μαρία. Εγώ θα πάθω καρδιά απ τον φόβο μου στη πρώτη κουτσουκέλα που θα κάνει ο λογιστής. Όχι, όχι δεν είμαστε για τέτοια αλλά έχεις δίκιο. Πρέπει να είμαι λίγο πιο ψύχραιμος για δούμε τι θα γίνει. Δε μπορεί κάτι θα γίνεται.

Την άλλη μέρα αφού έκλεισε το μαγαζί, ήρθε ο λογιστής και κάθισαν να ξαναδούν τα δεδομένα.

-Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να μπορέσω να σας βοηθήσω κύριε Μιχάλη. Έτσι όπως τα έχουν κάνει, λυπάμαι που το λέω αλλά έρχονται νέοι φόροι ξανά και όπως ξέρετε ήδη προπληρώνετε 55% φόρο για το επόμενο έτος. Από όσο ξέρω όμως το μαγαζί πάει καλά...

-Το μαγαζί βγάζει Κώστα μου, για αυτό έχω τρελαθεί! Αλλά πως θα ζήσουμε; Με τόσα που πληρώνουμε δε προλαβαίνουμε ούτε σούπερ μάρκετ να πάμε! Το ξέρεις πως σκέφτομαι να κλείσω; Δε κοιμάμαι πια τα βράδια από τις σκέψεις για τις πληρωμές που έχω να κάνω. Υποχρεώσεις, προμηθευτές...

-Να κλείσετε; Πως θα κλείσετε; Δε γίνετε να κλείσετε! Είστε τόσα χρόνια μαγαζί, θυμάμαι που ερχόμουν εδώ με τον παππού μου και με κερνούσε πάντα ο πατέρας σας υποβρύχιο και μπισκότα..

Δε γίνετε να κλείσετε κύριε Μιχάλη, είστε κομμάτι της περιοχής, χωρίς εσάς θα ερημώσουμε.

Καθίστε, καθίστε να δούμε τι θα κάνουμε. Δεν σας αφήνω εγώ να κλείσετε. Δώστε μου 10 μέρες καιρό να δω τι λύσεις μπορώ να σας δώσω για να να ελαφρυνθείτε κάπως.

-Ναι, ίσως να πουλήσω και εγώ ένα σπιτάκι που έχω στο χωριό μήπως πάρω καμιά ανάσα, εξάλλου δεν πατάει και κανείς. Θα τα πούμε και αυτά.

Οι μέρες πέρασαν και το ζευγάρι έκανε υπομονή. Πέρασαν ακόμη3 μήνες από τότε, άρχισε να χειμωνιάζει και ο κόσμος άρχιζε να λιγοστεύει. Το σπίτι δεν μπορούσε να πουληθεί μέσα στη κρίση και όλο γινόντουσαν και δυσκολότερα τα πράγματα. 

Ένα πρωινό στις 06:00 που συνήθιζαν να πηγαίνουν στο μαγαζί για να είναι έτοιμοι να ανοίξουν κατά τις 07:00 ο κυρ Μιχάλης έψησε 2 ελληνικούς για εκείνον και τη γυναίκα του όπως κάθε μέρα τα τελευταία 35 χρόνια. Η κυρά Μαρία πήγε να τον πάρει βιαστικά να τον πιει στο πόδι για να συνεχίσει τις δουλειές. Εκείνος την έπιασε σφιχτά απ το μπράτσο.

-Κάθισε γυναίκα να τον απολαύσεις. Δεν χρειάζεται να κάνεις δουλειές.

Η κυρά Μαρία πρόσεξε το αποφασισμένο του πρόσωπο και κατάλαβε... Σωριάστηκε πάνω στη καρέκλα μένοντας με ένα βρεγμένο πανί στα χέρια, να τον κοιτάζει με παράπονο.

-Δεν θα ανοίξουμε πια. Της είπε με σκυμμένο το κεφάλι... Το πήρα απόφαση, θα κάνω και τα χαρτιά μου για σύνταξη.

*μάγκας

Είχα ξεκινήσει με διαφορετική ιστορία αλλά τελικά είχα ανάγκη να πω τα παραπάνω.

Είναι τόσα που μας απασχολούν στη ζωή μας και είναι ωραίο όταν μπορείς να τα δεις μέσα από μια κατά τα άλλα φανταστική ιστορία. Μακάρι να ήταν φανταστικά όλα τα στοιχεία της ιστορίας αυτής.

Παρόλα αυτά είναι υπέροχο να συνθέτεις μια ιστορία. Καθώς γράφεις. σχηματίζεις και εσύ ο ίδιος την εικόνα στο μυαλό σου και μετά η ιστορία και η εικόνα πάνε οι ίδιες το χέρι σου να τις συνεχίσεις.

Είναι μία φανταστική διαδικασία που δεν θες να τελειώσει καθώς το μυαλό σου έχει ήδη πλάσει τη συνέχεια...

Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα να συμμετάσχω στις Ιστορίες του Καφενέ #2 που έχει τόσο αξιόλογες συμμετοχές!

Κ.

_________________________________________________________________________________

Στις Ιστορίες του Καφενέ #2 συμμετέχουν:

Δημήτρης Ασλάνογλου, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας

Ινώ, Σκιάθος, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας

Χριστίνα http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

Κάτια, http://katitimou.blogspot.gr/

Κική, http://ekfrastite.blogspot.gr/

Κλαυδία,http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/

Μαρία Νι, http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/

Λάχεσις,http://epilogh.blogspot.gr/

Rylie,http://pepperychaos.blogspot.gr/

Δέσποινα, http://www.mamadesekrisi.blogspot.gr/

Γιώργος-Hengeo,http://hengeo.blogspot.gr/

Ελένη Φλογερά,http://stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr/

Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/

Αλέξανδρος http://midnight-in-brussels.blogspot.gr/

Nastenka (πρώην pink angel) http://midnight-in-brussels.blogspot.gr/

giwta ar,http://giwtatotongi.blogspot.gr/

Μαρία(me maria), http://mytripssonblog.blogspot.gr/

Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr

Lysippe, http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/

Μαζεστίξ, http://toixo-toixo.blogspot.gr/

Σμαραγδένια,http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/

Έλλη, http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/

Christina Andromeda, http://andromeda-mygalaxy.blogspot.gr/

Γεωργία, http://armoniaart.blogspot.gr/

Μαρίνα, http://dreamsmomentsthoughts.blogspot.gr/

Τάσος Κ, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας

Velvet, μια ιδιαίτερη, ποιητική φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας αν και δεν είναι άστεγος

Γλαύκη, φιλοξενία στο μπλογκ της Αριστέας

@ριστέα, http://princess-airis.blogspot.gr/